توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني
چکیده:
1 مبانی مرحوم آخوند به واسطه غلبه حال و انکشاف نفس در حالات مختلف بوده است و این مسئله بسیار قابل دقت است که چطور غلبه حالات نفسانی در کیفیت تفکّر انسان تأثیر می‌گذارد؟! 2 ادراک انسان نسبت به حقایق علمیّه مخصوص فلسفه و عرفان، ناشی از کیفیت تشکّل نفس است؛ لذا بزرگان دستور به مراقبه داده‌اند، زیرا مراقبه برای شخص یک حالت استعداد و تهیّو در تلقّی معارف ایجاد می کند. 3 مرحوم حکیم در استمرار عدالت بعد از مرجعیّت، قائل به تبدّل موضوع هستند. 4 مرحوم آقای شیخ حسین حلّی روایت معروف (و اما من کان من الفقهاء...) را حاکی از مراتب عالیه طهارت می‌دانستند. 5 مرحوم علامه طباطبائی رضوان الله علیه می‌فرمودند: هر روز که مراقبه‌ام بیشتر میشود فکرم نسبت به مطالب تغییر می‌کند و این حرف را اواخر عمر می‌زدند. 6 تا انسان از مراتب توحید افعال و صفات عبور نکند و به عالم عماء و نور اسود نرسد به حقیقت وجود نخواهد رسید و اینجاست که بزرگان برای هر کدام از ائمه علیهم‌السلام خصوصیتی ممتاز از یکدیگر قائلند. 7 رشد مالک اشتر در کشتن معاویه نبود؛ لذا حضرت به او فرمود برگرد و اقدام نکن! 8 کمال امیرالمؤمنین علیه‌السلام در کشتن عبدود نبود بلکه در وقتی بود که همه ترسیدند و او خوف به خود راه نداد. 9 دشمن هم به صدق و صفای امیرالمؤمنین علیه‌السلام اذعان داشت. 10 ملاک مشروعیت حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام خواست مردم نبود، زیرا درخواست، مشروعیت نمی‌آورد بلکه در مقام اجراء احکام و به دست گرفتن، تکلیف‌آور است آن هم نه برای هر فردی به بهانۀ تکلیف.
نون ساکن و تنوین در مجاورت ۲۸ حرف زبان عرب، چهار حکم پیدا می کند که عبارتند از: اظهار، ادغام، اقلاب، اخفا.
-اظهار:
اظهار یعنی آشکار نمودن. اگر نون ساکن و تنوین به حروف حلقی برسد، بطور عادی و واضح تلفّظ می شود و نباید روی آن مکث نمود.
حرف حلقی شش بود ای باوفا-
همزه، هاء و عین و حاء و غین و خاء.
مانند:
(همزه): یَنْاَوْنَ مَنْ امَنَ رَسُولٌ اَمینٌ.
(هاء): مِنْهُمْ اِنْ هُوَقَوْمٍ هادٍ.
(عین): اَنْعَمْتَمِنْ عِلْمٍ سَمیعٌ عَلیمٌ.
(حاء): وَانْحَرْمِنْ حَکیمٍ عَلیماً حَکیماً.
(غین): فَسَیُنْغِضُونَیَکُنْ غَنِیّاً اِلهٍ غَیْرِهِ.
(خاء): وَالْمُنْخَنِقَةٌمِنْ خَیْرٍقَوْمٌ خَصِمُونَ.
-ادغام:
نون ساکن و تنوین در شش حرف (یرملون) ادغام می شود و این ادغام در دو حرف (راء و لام)، بدون غُنّه و در چهار حرف بقیّه (یَنْمُو) با غُنّه است.
غُنّه: صوتی است که از خیشوم (فضای بینی) خارج می شود.
دو حرف (میم) و (نون) دارای این حالت هستند، بویژه چنانچه مشدّد باشند و نیز در هنگام ادغامِ با غُنّه و اخفای این دو حرف، غُنّه به میزان دو حرکت ادامه دارد، مانند:
(راء): مَنْ رَحِمَ غَفُورٌ رَحیمٌ.
(لام): مِنْ لَدُنْ رِزْقاً لَکُمْ.
(میم): مَنْ مَعِیَ فَتْحاً مُبیناً.
(نون): اِنْ نَشَاْ حِطَّةٌ نَغْفِرْ.
(واو): مِنْ وَلَدٍ اُمَّةً واحِدَةً.
(یاء): مَنْ یَقُولُ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ.
# یادسپاری: در کلمات قرآنی (قِنْوان صِنْوان دُنْیا بُنْیان) به سبب آنکه نون ساکن و حروف یرملون (واو، یاء) در یک کلمه قرار گرفته اند، ادغام انجام نمی شود.
تنوین و نون ساکنه، حُکمش بدان ای هوشیار _____کز حکم آن زینت بود اندر کلام کردگار
در یرملون ادغام کن، در حرف حلق اظهار کن ______ در نزد (باء) قلب به میم، در (مابقی) اخفا بیار.
تعریف هاء ضمیر:
هاء ضمیر حرفی است که در آخر کلمه می آید و جانشین اسم میشود(ضمیر مفرد مذکر غایب) و معنی “او-آن”میدهد.
مانند:لَهُ=برای او – مِنهُ=از آن- کِتابِهِ=کتاب او
احکام هاء ضمیر:
همانگونه که می دانیم هاء ضمیر هیچگاه مفتوح نیست و همیشه بصورت مکسور یا مضموم می آید.اما باید دانست که هاء ضمیر گاه به(اشباع) و زمانی (بلا اشباع)خوانده میشود.
یعنی حرکت آن گاهی به حرف مدی تبدیل میشود (اشباع) و زمانی با همان صدا کوتاهِ کسره یا ضمه ادا میگردد (بلا اشباع).
۱-شرایط اشباع (هاء) ضمیر:
اگر دو طرف هاء ضمیر(حرف قبل ار ان و حرف اول کلمه بعدی )متحرک باشند،در این صورت هاء ضمیر (اشباع) میشود.یعنی اگر مکسور باشد به (یاء مدی) و اگر مصموم باشد،به (واو مدی)خوانده میشود.مثال:
اِنَّهُ لَقَولُ=اِنَّهُو لَقَولُ فَلَهُ عَشرُ=فَلَهُو عَشَرُ
۲-شرایط عدم اشباع(هاء) ضمیر:
الف-وقتی دو طرف یا یکی از طرفینِ هاء ضمیر،ساکن باشند.
مانند:اِلَیهِ المَصیرُ-لَدَیهِ خُبراٌ-
ب-وقتی بعد از هاء ضمیر حرف «مشدد» واقع شود.
مانند:بِهِ الَّذینَ-یَعلَمهُ اللهُ-
ج-وقتی قبل از هاء ضمیر،یکی از «حروف»مدی»بیاید.
مانند:اَنزَلناهُ-نَصَرُوهُ-فیهِ هُدیً-
نکات و استثنائات:
۱-هاء ضمیر در کلمات «اَرجِه» (سوره الاعراف و الشّعراء)-فَاَلقِد (سوره النّمل)،به سکون امده است.
۲-هاء ضمیر در «یَرضَهُ لَکُم» (سوره الزّمر «بلا اشباع» خوانده میشود.
تجوید در لغت ، مترادف کلمه تحسین است ، به معنای نیکو گردانیدن و در اصطلاح علم قرائت قرآن یعنی : اداء حرف از مخرجش ، همراه با اعطاء حق و مستحق حرف.
علم قرائت، دارای چهار رکن اساسی است:
۱٫ تجوید ۲٫ وقف و ابتداء ۳٫ صوت ۴٫ لحن.
در بین این چهار اصل، تجوید مهم‌ترین و اساسی‌ترین رکن قرائت قرآن کریم می‌باشد.
«تجوید» از نظر لغوی مصدر باب«تفعیل»، مترادف کلمه ی «تحسین» و به معنای نیکو گردانیدن است و در اصطلاح علم قرائت عبارت است از: «مجموعه قواعدی که رعایت آن ها موجب ادای حروف به طرز صحیح میشود.»
علم تجوید به‌طور کلی به سه بخش اصلی با عناوین«مخارج حروف» ،«صفات حروف» و «احکام حروف» تقسیم می گردد.
ملاحظه میکنیم که میم ساکن ، گاهی در حرف میآید؛ مثل (أَمْ) و گاهی در اسم؛ مثل (أَمْرًا) (أَمْنًا) (هُمْ) و گاهی در فعل؛ مثل (یَمْشُونَ) (أَمْلِی) (یَمْحَقُ) (یَمْحُ أللهُ).
ممکن است در وسط کلمه باشد؛ مثل (یَمْشُونَ) (أَمْرًا) یا در آخر کلمه؛ مثل (هُمْ) (أَنْتُمْ).
میم ساکن سه حکم دارد :
۱- ادغام ۲- اخفا ۳- اظهار
اولاً : ادغام
میم ساکن،فقط در میم ادغام میشود؛ مثل (أَمْ مَنْ) (وَمِنْهُمْ مَنْ) (کَمْ مِنْ) (لَهُمْ مَغْفِرَةٌ).
ثانیاً : اخفا
میم ساکن فقط در " با" اخفا میشود؛ مثال :
(هُمْ بَارِزُونَ) (کَلْبُهُمْ بَاسِطٌ) (إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ).
ثالثاً : اظهار
میم ساکن در بقیه حروف الفبا که بیست و شش حرف هستند؛ اظهار میشود ومثال های آن به ترتیب زیر است :
میم و نون تشدیددار
با توجه به کلمات بالا ، مشاهده میکنیم که میم و نون مشدّد (تشدیددار)، گاهی در حرف می آیند؛ مثل (إِنَّ) (ثُمَّ) و گاهی در اسم؛ مثل (مَنًّا) (أَلنَّاسِ) (هَمَّازٍ) و گاهی در فعل؛ مثل (تَظُنُّونَ) (دَمَّرْنَاهُمْ).
- گاه در وسط کلمه دیده میشوند؛ مثال:
(تَظُنُّونَ) (أَلنَّاسِ) (أَلْجَنَّةَ) (هَمَّازٍ) (دَمَّرْنَاهُمْ).
- یا در آخر کلمه؛ مثال :
(إِنَّ) (لأُقَطَّعَنَّ) (هَمَّ) (ثُمَّ).
نون و میم مشدّد ـ در هر جا واقع شوند ـ به مقدار دو حرکت ، غنّه داده میشوند.
استاد ستوده نیا در این برنامه درباره احکام (را ساکن) و چگونگی بیان آن توضیح می دهند.
اگر کسی بخواهد قرآن را عربی بخواند باید با علم تجوید آشنا شود.
"ر" مکسور ترقیق می شود: رِزقاً – انذرِالناسَ- ذُریّتهُ -ر" ساکن ماقبل مکسور ترقیق می شود: فاَنذِر – بَشِرهُم –– مرِیضاًًًً – فِرعون - اُمِرتُ
"ر" ساکن وماقبل "ی" ساکن ترقیق می شود، گرچه ماقبل هردو ساکن مفتوح باشد: خَیر- سَیر- طَیر- کبیر – مصیر- خبیر
"ر" ساکن وماقبل ساکن وماقبل ماقبل مکسور ترقیق می شود، این حالت در هنگام وقف پیش می آید: سِحر- - ذِکر- وِزر-
مواردزیر دو وجهی است: یعنی هم تفخیم وهم ترقیق می شوند: فِرق(اولویت باتفخیم)- مِصر(اولویت باتفخیم)- قِطر(اولویت باترقیق)قاعده کلی در رابطه با حرف "ر" این است که فتحه و ضمه عامل تفخیم وکسره عامل ترقیق است.
استاد ستوده نیا در این برنامه درباره احکام میم ساکن توضیح می دهند.
اگر کسی بخواهد قرآن را عربی بخواند باید با علم تجوید آشنا شود.
در این برنامه به آموزش و تلفظ صحیح حروف (ثا، ذال، و ظا)
این سه حرف در فارسی به یک شکل تلفظ می شوند اما در زبان عربی هر یک صدای خاص خود را دارند .
در صوت به صورت کامل آموزش تلفظ را بشنوید.
ترجمه شنیداری جزء چهارم با صدای «رضا خضرایی و سعید بارانی» و ترجمه «شیخ حسین انصاریان»؛ این جز شامل آیات آل عمران ۹۳ تا آخر و نساء ۱ تا ۲۳ می باشد . بسیاری از احکام بانوان در سوره نساء بیان شده است ...
نواهنگ آگاهی بخش و شنیدنی پیرامون «نحوه آموزش محرم و نامحرم به کودکان و روش صحیح تربیت دینی» با سخنان «حجت الاسلام والمسلمین تراشیون»(تولید اختصاصی بانک صوتی تبیان)
جلسه 7 از سلسله برنامه های کیمیای وصال، درس اخلاق حضرت "آیت الله محمد شجاعی"پیرامون«یکی از جلوه های هوای نفس که بسیار خطرناک و مهلک است، خیانت به معنای کلی است. خیانت به احکام خدا و مخلوقات و حتی حیوانات و ... سالکی که اهل خیانت باشد، به هیچ عنوان نمی تواند در سلوکش پیش برود»
جلسه 121 از سلسله برنامه های کیمیای وصال، درس اخلاق حضرت "آیت الله محمد شجاعی"پیرامون«برخی احکام شرعی در حیطه عقل و علوم نظری قرار نمی گیرد و شعور و معرفتی بسیار بالاتر می طلبد تا حقایق آنها درک شود و برای رسیدن به ان مقام، مجاهدت علمی و عملی لازم است»
حکایتی شنیدنی از «حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان»«عالمی در یکی از روستاهای اطراف نیشابور محل مراجعات مردم بود و مورد اعتماد مردم بود. بعد از مرگش مردم به فرزندش مراجعه کردند که جای پدرش بشیند. او با اینکه عالم نبود ولی قبول کرد. بعد از مدتی پشیمان شد و به مردم اعتراف کرد که اهلیت نداشته و احکام را اشتباه می گفت. ولی به واسطه دل صافی که داشت مورد عنایت امام زمان(عج) قرار می گیرد.»
داستانی آموزنده از حجت الاسلام و المسلمین«سید حسین مومنی»«شخصی برای دستورالعمل عرفانی آمد نزد شیخ جواه انصاری همدانی ولی ایشان دستورالعملی به او نداد چراکه هنوز شریعتش را درست نکرده و احکام شرعی اش را درست انجام نمیداد»
حکایتی شنیدنی از «حجت الاسلام و المسلمین فلسفی» در مورد «واعظی بالای منبر احکام چاه را می گفت که رسید به شتر. بین مردم ولوله شد که شتر چگونه به چاه می افتد.»
پاسخ «حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی» به این پرسش که «من بخاطر مسائل شرعی از گروه موسیقی بیرون آمدم. الآن آشنایانم مرا تشویق می کنند که برگردم. چه کنم؟» منبع: رادیو سراسری معارف
موعظه ای شنیدنی از حجت الاسلام «علیرضا پناهیان»؛ «یک روحانی و فقیه سرشناسی اطراف نیشابور بود که از دنیا رفت. مردم آمدند سراغ پسرش تا او را جایگزین پدرش کنند. او هم قبول کرد و مدتها مردم را سرکار گذاشته بود و احکام غلط به مردم می گفت تا اینکه روزی از کار خود پشیمان شد و ...»
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦١٣: واجب است ميت را طوری در زمين دفن كنند كه بوی او بيرون نيايد و درندگان هم نتوانند بدنش را بيرون آورند. و در صورتی كه ترس درنده و نزديك شدن انسانی كه از بوی ميت اذيت شود در بين نباشد، اقوی كفايت تنها عنوان دفن در زمين است، اگر چه احتياط مستحب آن است كه گودی قبر به همان اندازه مذكور در بالا باشد. و اگر ترس آن باشد كه جانور، بدن او را بيرون آورد،بايد قبر را با آجر و مانند آن محكم كنند.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦١٤: اگر دفن ميت در زمين ممكن نباشد، می توانند به جای دفن او را در بنايا تابوت بگذارند
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦١٥: ميت را بايد در قبر به پهلوی راست طوری بخوابانند كه جلوی بدن او رو به قبله باشد.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦١٦: اگر كسی در كشتی بميرد، چنانچه جسد او فاسد نمی شود و بودن او در كشتی مانعی ندارد، بايد صبر كنند تا به خشكی برسند و او را در زمين دفن كنند، و گرنه بايد در كشتی غسلش بدهند و حنوط و كفن كنند و پس از خواندن نماز ميت چيز سنگينی به پايش ببندند و به دريا بيندازند، يا او را در خمره بگذارند و درش را ببندند و به دريا بيندازند. و اگر ممكن است بايد او را در جايی بيندازند كه فورا طعمه حيوانات نشود.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦١٦: اگر كسی در كشتی بميرد، چنانچه جسد او فاسد نمی شود و بودن او در كشتی مانعی ندارد، بايد صبر كنند تا به خشكی برسند و او را در زمين دفن كنند، و گرنه بايد در كشتی غسلش بدهند و حنوط و كفن كنند و پس از خواندن نماز ميت چيز سنگينی به پايش ببندند و به دريا بيندازند، يا او را در خمره بگذارند و درش را ببندند و به دريا بيندازند. و اگر ممكن است بايد او را در جايی بيندازند كه فورا طعمه حيوانات نشود.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦١٧: اگر بترسند كه دشمن قبر ميت را بشكافد و بدن او را بيرون آورد و گوش يا بينی يا اعضای ديگر او را ببرد، چنانچه ممكن باشد بايد به طوری كه در مساله پيش گفته شد، او را به دريا بيندازند.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦١٩: اگر زن كافره بميرد و بچه در شكم او مرده باشد، چنانچه پدر بچه مسلمان باشد، بايد زن را در قبر به پهلوی چپ پشت به قبله بخوابانند كه روی بچه به طرف قبله باشد. بلكه اگر هنوز روح هم به بدن او داخل نشده باشد، بنابر احتياط واجب بايد به همين دستور عمل كنند.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٢١: دفن مسلمان در جايی كه بی احترامی به او باشد، مانند جايی كه خاكروبه و كثافت می ريزند، جايز نيست.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٢٢: ميت را نبايد در جای غصبی دفن كنند، و دفن كردن در جايی كه برای غير دفن كردن وقف شده و در مسجد اگر ضرر به مسلمانان باشد يا مزاحم نمازشان باشد جايز نيست، بلكه اقوی آن است كه اصلا در مسجد دفن نكنند. و در زمينی كه مثل مسجد برای غير دفن كردن وقف شده، جايز نيست.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٢٤: چيزی كه از ميت جدا می شود، اگر چه مو و ناخن و دندانش باشد، بايدبا او دفن شود. و اگر موجب نبش شود، احتياط آن است كه جدا دفن شود. و دفن ناخن و دندانی كه در حال زندگی از انسان جدا می شود، مستحب است.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٢٥: اگر كسی در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد، بايد در چاه را ببندند و همان چاه را قبر او قرار دهند. و در صورتی كه چاه، مال غير باشد،بايد به نحوی او را راضی كنند.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٢٦: اگر بچه در رحم مادر بميرد و ماندنش در رحم برای مادر خطر داشته باشد،بايد به آسانترين راه او را بيرون آورند. و چنانچه ناچار شوند كه او را قطعه قطعه كنند، اشكال ندارد. ولی بايد به وسيله شوهرش اگر اهل فن است يا زنی كه اهل فن باشد او را بيرون بياورند. و اگر ممكن نيست، مرد محرمی كه اهل فن باشد. و اگرآن هم ممكن نشود، مرد نامحرمی كه اهل فن باشد بچه را بيرون بياورد. و در صورتی كه آن هم پيدا نشود، كسی كه اهل فن نباشد می تواند بچه را بيرون آورد.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٢٧: هرگاه مادر بميرد و بچه در شكمش زنده باشد، اگر چه اميد زنده ماندن طفل را نداشته باشند، بايد به وسيله كسانی كه در مساله پيش گفته شد ازهر طرفی كه بچه سالم بيرون می آيد، بچه را بيرون آورند و دوباره بدوزند. ولی اگر بين پهلوی چپ و راست در سالم بودن بچه فرقی نباشد، احتياط واجب آن است كه از پهلوی چپ بيرون آورند.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٢٨: خوب است به اميد آنكه مطلوب پروردگار باشد قبر را به اندازه قد انسان متوسط گود كنند و ميت را در نزديكترين قبرستان دفن نمايند مگر آنكه قبرستان دورتر از جهتی بهتر باشد مثل آنكه مردمان خوب در آنجا دفن شده باشند يا مردم برای فاتحه اهل قبور بيشتر به آنجا می روند و نيز جنازه را در چند ذرعی قبر زمين بگذارند و تا سه مرتبه كم كم نزديك ببرند و در هر مرتبه زمين بگذارند و بردارند و در نوبت چهارم وارد قبر كنند و اگر ميت مرد است در دفعه سوم طوری زمين بگذارند كه سر او طرف پايين قبر باشد و در دفعه چهارم از طرف سر وارد قبر نمايند و اگر زن است در دفعه سوم طرف قبله قبر بگذارند و به پهنا وارد قبر كنند و در موقع وارد كردن پارچه ای روی قبر بگيرند
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٢٩: خوب است به اميد اينكه مطلوب پروردگار است كسی كه ميت را در قبر می گذارد با طهارت و سر برهنه و پا برهنه باشد، و از طرف پای ميت از قبر بيرون بيايد، و غير از خويشان ميت كسانی كه حاضرند با پشت دست خاك بر قبر بريزند و بگويند: "انا لله و انا اليه راجعون". اگر ميت زن است كسی كه با او محرم می باشد او را در قبر بگذارد، و اگر محرمی نباشد خويشانش او را در قبر بگذارند.
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٣٠: خوب است به اميد اين كه مطلوب پروردگار است، قبر را مربع يا مربع مستطيل بسازند و به اندازه چهار انگشت از زمين بلند كنند و نشانه ای روی آن بگذارند كه اشتباه نشود و روی قبر آب بپاشند. و بعد از پاشيدن آب كسانی كه حاضرند، دستها را بر قبر بگذارند و انگشتها را باز كرده در خاك فرو برند و هفت مرتبه سوره مباركه "انا انزلناه" بخوانند و برای ميت طلب آمرزش كنند و اين دعا را بخوانند: "اللهم جاف الارض عن جنبيه و اصعد اليك روحه و لقه منك رضوانا و اسكن قبره من رحمتك ما تغنيه به عن رحمة من سواك".
رساله عملیه گویا_ اختصاصی گنجینه صوتی تبیان_ رساله امام خمینی، احکام نماز؛ مساله ٦٣١: پس از رفتن كسانی كه تشييع جنازه كرده اند، مستحب است ولی ميت يا كسی كه از طرف ولی اجازه دارد، دعاهايی را كه دستور داده شده به ميت تلقين كند.
لطفا منتظر باشید ...
