تجوید در لغت ، مترادف کلمه تحسین است ، به معنای نیکو گردانیدن و در اصطلاح علم قرائت قرآن یعنی : اداء حرف از مخرجش ، همراه با اعطاء حق و مستحق حرف. علم قرائت، دارای چهار رکن اساسی است: ۱٫ تجوید ۲٫ وقف و ابتداء ۳٫ صوت ۴٫ لحن. در بین این چهار اصل، تجوید مهم‌ترین و اساسی‌ترین رکن قرائت قرآن کریم می‌باشد. «تجوید» از نظر لغوی مصدر باب«تفعیل»، مترادف کلمه ی «تحسین» و به معنای نیکو گردانیدن است و در اصطلاح علم قرائت عبارت است از: «مجموعه قواعدی که رعایت آن ها موجب ادای حروف به طرز صحیح می‌شود.» علم تجوید به‌طور کلی به سه بخش اصلی با عناوین«مخارج حروف» ،«صفات حروف» و «احکام حروف» تقسیم می گردد.