ملاحظه میکنیم که میم ساکن ، گاهی در حرف میآید؛ مثل (أَمْ) و گاهی در اسم؛ مثل (أَمْرًا) (أَمْنًا) (هُمْ) و گاهی در فعل؛ مثل (یَمْشُونَ) (أَمْلِی) (یَمْحَقُ) (یَمْحُ أللهُ). ممکن است در وسط کلمه باشد؛ مثل (یَمْشُونَ) (أَمْرًا) یا در آخر کلمه؛ مثل (هُمْ) (أَنْتُمْ). میم ساکن سه حکم دارد : ۱- ادغام ۲- اخفا ۳- اظهار اولاً : ادغام میم ساکن،فقط در میم ادغام میشود؛ مثل (أَمْ مَنْ) (وَمِنْهُمْ مَنْ) (کَمْ مِنْ) (لَهُمْ مَغْفِرَةٌ). ثانیاً : اخفا میم ساکن فقط در " با" اخفا میشود؛ مثال : (هُمْ بَارِزُونَ) (کَلْبُهُمْ بَاسِطٌ) (إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ). ثالثاً : اظهار میم ساکن در بقیه حروف الفبا که بیست و شش حرف هستند؛ اظهار میشود ومثال های آن به ترتیب زیر است : میم و نون تشدیددار با توجه به کلمات بالا ، مشاهده میکنیم که میم و نون مشدّد (تشدیددار)، گاهی در حرف می آیند؛ مثل (إِنَّ) (ثُمَّ) و گاهی در اسم؛ مثل (مَنًّا) (أَلنَّاسِ) (هَمَّازٍ) و گاهی در فعل؛ مثل (تَظُنُّونَ) (دَمَّرْنَاهُمْ). - گاه در وسط کلمه دیده میشوند؛ مثال: (تَظُنُّونَ) (أَلنَّاسِ) (أَلْجَنَّةَ) (هَمَّازٍ) (دَمَّرْنَاهُمْ). - یا در آخر کلمه؛ مثال : (إِنَّ) (لأُقَطَّعَنَّ) (هَمَّ) (ثُمَّ). نون و میم مشدّد ـ در هر جا واقع شوند ـ به مقدار دو حرکت ، غنّه داده میشوند.