توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني
چکیده:
1 قضيه‌اي راجع به يكي از اساتيد و مرد روستايي. 2 بين صور علميه در علم عنائي و بين اشياء خارجي حدّ فاصلي وجود ندارد. 3 گذشته و آينده براي كساني كه پرده از جلوی چشمانشان برداشته شده است معنا ندارد زيرا مطالب را در خود به نحو علم حضوري مي‌يابند. 4 استصحاب حكم نسبت به آتي، از مواردي است كه بايد روي آن بحث شود. 5 آنچه را كه بعضي در توجيه كلام افلاطون گفته‌اند كه مراد از مُثُل، كلّي طبيعي است كه در وعاء علم الهي مانند كلي ذهني به نحو مطلق وجود دارد، اين توجيه ناتمام است چنانچه مرحوم آخوند مي‌فرمايند. 6 مقصود از مُثُل، كلي سِعي مي‌باشد كه وجود خارجي و عيني دارد، چنانچه در روايات و آيات و نحوه توفّي ملائكه و مراتب آن اين مسئله به چشم مي‌خورد. 7 آنچه را كه ما در مورد توفّي ملائكه گفتيم و برداشت مُثُل افلاطونيه از آن نموديم، همين مسئله را افلاطون در مورد انسان و حيوان و ساير موجودات قائل است كه داراي يك حقيقت كليه هستند كه آن حقيقت باعث نزول تمام مقيدات خارجي مي‌شود. 8 نفس مبارك پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و امام معصوم عليه‌السلام و همين طور وليّ خدا به ماسوي الله احاطه علم حضوري دارند و با اين معنا علم غيب امام كنار مي‌رود بلكه معنا دقيق‌تر و رقيق‌تر مي‌شود زيرا تماماً حضور است و بس. 9 مسئله مثل افلاطونيه را در روايات به صور مختلف مي‌توان يافت. 10 افلاطون مي‌فرمايد: مُثُل، سعه و اطلاق دارند (وجود خارجي سعي، نه وجود خارجي جزئي و محدود)
توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني
چکیده:
1 بسیاری خواستند از راه ابهام و اجمال در علم حق مسئله ربط حادث به قدیم را حل کنند. 2 زمان و مکان در نفس تحقق عینی شئ دخالت ندارد. 3 علامه طباطبائی رضوان الله علیه مراتب علّی را به عنوان اغلب گرفتند در حالیکه هزار جور سلسله علّی داریم. 4 آن اولیایی که در مجرای مشیت حق قرار گرفته‌اند اگر کلمه‌ای از غیب می‌گویند از باب ناچاری است. 5 مسئله حرمت اختصاصی به ضرر دخانیات ندارد بلکه هر چیزی که ضرر قابل توجهی داشته باشد حکم حرمت دارد. 6 مسائلی در مورد شبیه سازی و حکم آن. 7 کلام مرحوم علامه طهرانی رضوان الله علیه در شرح سوره یس: عن قریب خواهد آمد که از سلول پوست یک انسان می‌سازند. 8 تطبیق کلام مرحوم علامه طهرانی رضوان الله علیه با شرایط روز "روسها خائنند و قابل اعتماد نیستند"
توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني
چکیده:
1 هیولای اولیه و مادة المواد حقیقتش به همان جنبۀ صوریه اوست که به واسطۀ آن از ابهام بیرون می‌آید و تمام آثار و خصوصیات در صورت نوعیه به واسطه همان صورت نفسیه اوست که بر او حاکم است. 2 قضیه‌ای تربیتی به نقل از مرحوم سیدعلی لواسانی. 3 کلام مرحوم آخوند از جهت اینکه صورت جنبۀ علّی نسبت به ماده دارد و هر مقدار که صورت جنبۀ فعلیت پیدا کند در ماده تأثیر بیشتری می‌گذارد، مورد قبول ماست و اما اینکه نسبت شرّیت و ظلمت به او می‌دهد مورد پذیرش نیست زیرا شر و ظلمت به جنبۀ عدمیت یک شئ برمی‌گردد. 4 آنچه که در اینجا می‌توان گفت عکس قضیه‌ای است که مرحوم آخوند فرمودند. یعنی هر چه جنبۀ تجرد صورت نوعیه نسبت به مراتب تجرد قوی‌تر باشد، تأثیر آن در جسم و هم‌سنخ کردن آن حیثیت قابلی با فاعلی بیشتر است. 5 از این قاعده به مسئلۀ معاد جسمانی می‌توان پی برد گر چه استدلال بر وجوب بدن مثالی نمی‌توان کرد. 6 بدن به واسطۀ نفس و صورت نوعیه تحت تسخیر روح و نفس در می‌آید و هر چه جنبۀ صوری قوی‌تر باشد جنبۀ نورانیت بدن بیشتر می‌شود، نه اینکه شرّ و ظلمت در آن بیشتر شود کما اینکه مرحوم آخوند بر آن است. 7 ولی فقیه باید از جزئیت عبور کرده و به کلیت رسیده باشد و روحش با آن حقیقت کلّی متحد شده باشد.
توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني
چکیده:
1 در مورد انیّت صرفه نفس، می‌توان به قاعدۀ "حقیقة الشئ بصورته لا بمادته" اشاره کرد که مراد از صورت فصل اوست و جنس که ابهام دارد بدون تشخص و استقلال خارجی می باشد زیرا ابهام با تشخص منافات دارد. 2 تمام اعمال و رفتار ملائکه و تصرفات آنها در انزال مراتب فیض به موجودات طبق روایات در حال سکون و طمأنینه صورت می‌گیرد. 3 آیۀ «لایسبقونه بالقول و هم بامره یعملون» یعنی پشت تقدیر و مشیت الهی حرکت می‌کنند، و جلو نمی‌افتند. 4 شیاطین دائماً در حال اضطراب و تشویش هستند. 5 ما به این دنیا نیامده ایم تا ظهور حضرت را درک کنیم بلکه برای کمال آمده ایم. 6 آن انیّتی که مرحوم آخوند می‌فرمایند یعنی نظره انسان به همان حقیقت وجود است و وجود هم که نور محض است لذا ماهیات کنار می‌روند و نمی‌توانند آن نور و حقیقت را محبوس و مخفی کنند. 7 تمام عالم، حیّ و عاقل و ناطقند و حیّ از صفات ذاتی و لاینفک ذات است. بین حیّ و احدیّت فاصله‌ای نیست، به عکس علم و قدرت که لازمۀ ذات اند اما جنبۀ معلولی دارند و اسم حیّ بالاتر و قوی‌تر است و آثاری هم دارد که بر اسماء علیم و قدیر مترتّب نیست. 8 اولیاء الهی در مقام مراعات کثرت و ادب، مطالب را به اساتید خود منسوب می‌کردند. 9 قضیه‌ای در رابطه با شیخ محمدعلی کاظمی شاگرد مرحوم نائینی و قهر و غضب او نسبت به استاد خویش. 10 تأدّب مولانا نسبت به شمس و قضیه‌ای در همین راستا.
توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني
چکیده:
1 مبانی مرحوم آخوند به واسطه غلبه حال و انکشاف نفس در حالات مختلف بوده است و این مسئله بسیار قابل دقت است که چطور غلبه حالات نفسانی در کیفیت تفکّر انسان تأثیر می‌گذارد؟! 2 ادراک انسان نسبت به حقایق علمیّه مخصوص فلسفه و عرفان، ناشی از کیفیت تشکّل نفس است؛ لذا بزرگان دستور به مراقبه داده‌اند، زیرا مراقبه برای شخص یک حالت استعداد و تهیّو در تلقّی معارف ایجاد می کند. 3 مرحوم حکیم در استمرار عدالت بعد از مرجعیّت، قائل به تبدّل موضوع هستند. 4 مرحوم آقای شیخ حسین حلّی روایت معروف (و اما من کان من الفقهاء...) را حاکی از مراتب عالیه طهارت می‌دانستند. 5 مرحوم علامه طباطبائی رضوان الله علیه می‌فرمودند: هر روز که مراقبه‌ام بیشتر می‌شود فکرم نسبت به مطالب تغییر می‌کند و این حرف را اواخر عمر می‌زدند. 6 تا انسان از مراتب توحید افعال و صفات عبور نکند و به عالم عماء و نور اسود نرسد به حقیقت وجود نخواهد رسید و اینجاست که بزرگان برای هر کدام از ائمه علیهم‌السلام خصوصیتی ممتاز از یکدیگر قائلند. 7 رشد مالک اشتر در کشتن معاویه نبود؛ لذا حضرت به او فرمود برگرد و اقدام نکن! 8 کمال امیرالمؤمنین علیه‌السلام در کشتن عبدود نبود بلکه در وقتی بود که همه ترسیدند و او خوف به خود راه نداد. 9 دشمن هم به صدق و صفای امیرالمؤمنین علیه‌السلام اذعان داشت. 10 ملاک مشروعیت حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام خواست مردم نبود، زیرا درخواست، مشروعیت نمی‌آورد بلکه در مقام اجراء احکام و به دست گرفتن، تکلیف‌آور است آن هم نه برای هر فردی به بهانۀ تکلیف.
توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني
چکیده:
1 کلام مرحوم علامه طهرانی رضوان الله تعالی علیه: ما چند برابر آنچه را که لازم بود برای تربیت افراد صحبت کردیم. 2 کلام مرحوم آخوند در عدم اندراج نفس تحت مقولۀ جوهر و اشکال علامه طباطبائی رضوان الله تعالی علیه. 3 نقد مرحوم علامه طباطبائی بر مرحوم آخوند وارد نیست. 4 کلام مرحوم شیخ اشراق در انیّت صرفه نفس تام و تمام است، گر چه این حرف را در مادیات هم می‌توان جاری نمود. 5 اینکه بزرگان مانند مرحوم آخوند و شیخ اشراق قائل به عدم اندراج نفس تحت مقولۀ جوهر هستند، بی‌جهت نبوده؛ زیرا حق انیّت صرف است و انیّت خود را در تمام مراتب حفظ می‌کند. زیرا اقتضای ذاتی اوست و ماهیات هم نفس‌الوجودند و این مطلب همان حلقۀ مفقودۀ بین ماده و مجرد است. 6 قضیه‌ای از بی‌هوا بودن مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی در حال نماز جماعت و قابلیّت او برای مرجعیت. 7 کلام مرحوم علامه طهرانی رضوان الله علیه: اگر نبود ملاقاتمان با امثال علامه طباطبائی، معلوم نبود ما با آنچه را که دیدیم، می توانستیم به مسیر خود ادامه دهیم!
جلسه 1 از سلسله برنامه های کیمیای وصال، درس اخلاق حضرت "آیت الله محمد شجاعی"پیرامون«حیات انسان، دارای مراتب و مراحلی است. پایین ترین مرحله حیات انسان، همان حیات دنیایی و نفسانی است. هوای نفس، تثبیت کننده حیات دنیایی است. هرقدر هوای نفس در انسان شدیدتر باشد، حیات نفسانی و دنیایی اش قوی تر خو.اهد بود و به همان اندازه از حق و حیات بالاتر محجوب تر خواهد بود»
سخنرانی آیت الله «محمد تقی مصباح یزدی» در شرح خطبه فدکیه حضرت فاطمه زهراء (سلام الله علیها) جلسه 20 :«علم به نفس، عین نفس است و غیر انفکاک از نفس است و این علم حضوری است که در مبحث اتحاد علم و عالم و معلوم به اثبات رسیده است. در اثر تهذیب نفس، قوت و کمال روح بیشتر می شود و در آن مرحله فهمیده می شود خود حقیقی، بدن خاکی نیست. ادراک مراتب دارد»
بیانات استاد صمدی آملی درباره مراتب وجودی قرآن در رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم)، حقیقت و باطن قرآن در عالم و بحثی پیرامون انزال قرآن بر قلب پیامبر و اشاره به نحوه خواندن قرآن بر اساس روایات اهل بیت (14:53)
سخنرانی آیت الله بهاء الدینی با موضوع: انسان بوسیله قوه عقل مراتب كمال را پیدا می كند و قوه عقل مالك قوه نفس می شود؛ تمام عنایات الهی به انسان از باب رحمت است « تفسیر سوره بقره آیه 40» (11:04)
لطفا منتظر باشید ...
