به نام خداوند خورشید و ماه                            

که دل را به نامش خرد داد راه

جز اورا مدان کردگار سپهر                               

فروزنده ی ماه و ناهید و مهر

به دانش گرای و بدو شوبلند                            

چوخواهی از بد نیابی گزند

زدانش در بی نیازی بجوی                                

وگر چند سختیت آیدبه روی

زنادان بنالد دل سنگ و کوه                             

  ازیرا ندارد برکس و شکوه

توانا بود هرکه دانا بود                                        

 زدانش دل پیر برنا بود