یه عالمه گریه به روضه بدهکارم
تا خوب نشه زخمات دست بر نمیدارم

بذار حالا حالا نوکرِ شما باشم
لحظه‌ی مرگم تو خاکِ کربلا باشم ..

بَده که پیشِ تو مویِ سرم سپید نشه
بَده که نوکرت بمیره و شهید نشه ..

من ؛ اصلاً اومدم برات مریض بشم
تا تو قلبِ مادرت عزیز بشم ..
سردم نکنی .. طردم نکنی ..

کاشکی میشد مثلِ عقربه ها برگردم
به کربلاهایی که قبلاً سفر کردم

کاشکی میشد ساعت همون لحظه وایمیستاد
تو اولین بار که چشام به گنبد افتاد

ندیدنِ حرم بلایِ جون نوکرِ
نکنه اربعین نیام نذاری آبروم بره

این ؛ چه بلاییِ که اومده سرم
منو دق نده بذار بیام حرم
از حال خودم .. درمونده شدم ..

عزیزم حسین ‌.. عزیزم عزیزم عزیزم ..
ــــــــــــــــــ
محرمُ خونه نشین بشم میمیرم
منی که تو قبرم برات عزا میگیرم

چه جوری آروم شم مادرتون بدحاله
با پهلویِ زخمیش بالا سر گوداله

نگاهِ مادرت شاهده قتل قاتله
میبینه میبُرن سرُ چجوری سر حوصله

وای ؛ سرُ و صورتت چه نامرتبِ
تویِ قتلگاه عزیز زینبِ
صد پاره بدن .. دست و پا مزن ..

عزیزم حسین ‌.. عزیزم عزیزم عزیزم ..