پیغمبر سه نفر از اصحابشو پیش کعب بن اسد فرستاد تا از خر شیطون پایین بیاد و پیمان صلحو نشکنه. کعب، زیر بار نرفت. بعد از کلی فحاشی به این سه نفر، به بند کفشش اشاره کرد. دست برد و بندای کفششو کشید. گفت : بنی قریظه، از امروز بندهای آن قرارداد را مثل همین بندها از هم گسسته است و به آن پایبند نیست. مشاجره لفظی بالا گرفت. اصحاب پیغمبر جلسه رو ترک کردن و دست خالی از مذاکره برگشتن. خبر عهدشکنی بنی قریظه که بین مردم مدینه پیچید اوضاع بدتر شد. حمله بنی قریظه، خطرش بیشتر از عبور ارتش ابوسفیان از خندق بود. یهودیای بنی قریظه، بیخ گوش مسلمونا زندگی می کردند. ترس و دلهره مثل خوره افتاد به جون مردم...