ناگهان سر زد از مرز باران
مژده خرم و سبز رستن
گفت با ما طلوعی دوباره
باید از تیرگی دست شستن
آمد او از افق های روشن
روح آزادگی در زمین شد
با پیام امید و رهایی
زندگی تازه شد دلنشین شد
او که چون کهکشانی سرافراز
او که چون آسمان بی کران بود
با شما غنچه های محبت
مهربان، مهربان، مهربان بود
کودکی های او خوب وشیرین
سرو آزاده ای در جوانی
نیک مردی در ایام مردی
پیری آیینه دل، آسمانی
ای امام، ای کلید در صبح
ای پیام آور روشنایی
ما تو را هم چنان دوست داریم
مثل فصل بزرگ رهایی