با صدای آتشبار در پگاه آبان ماه
شد زرنگ خون آذین فرش سبز دانشگاه
هم صدا و در یک صف سیل دانش آموزان
در مقابل آماده سایبان دژخیمان
مشت دانش آموزان شد گره به سوی خصم
سینه های پر از درد شد سپر به روی خصم
تیر ناجوانمردان سینه ها درید آن روز
نقش لاله را با خون برزمین کشید آن روز
سیل خون چو جاری شد ناگهان بروی خاک
موج سیل خون گم کرد نام دشمن ناپاک
( این حماسه ی جاوید زنده ست و پاینده
نام سیزده آبان تا ابد بود زنده) (۲)