بچه های زیر گنبد کبود
دندوناتون یکی بود یکی نبود
خوش زبونین مثل گوله ی نمک
نه خسیسین نه بداخلاق نه حسود
خنده های راستکی رو دوست داریم
گریه های الکی رو دوست داریم
از همه بیشتر توی دنیای بزرگ
اون یکی نه، این یکی رو دوست داریم
دل مهربون می خوایید آی بچه ها
بشینید تو آینه نگاه کنید
عصر ململی شروع شد همه تون
بچه ها یک دیگه رو صدا کنید
الهی که صبح و ظهر و عصرتون
پر دوستیای ململی باشه
دلاتون حتی اگه بزرگ شدین
پاک و صاف و نرم و مخملی باشه