من زینبم صاحب پرچم حیدرم

فرمانده ی لشگر فاتح خیبرم



من خطبه ام تیغ دو پهلوی مرتضی 

بر روی نی ؛ راس تو بیرق لشگرم

خدا با ما که بود کسی حریف ما نشد

اگرچه بین ما قدی نبود که تا نشد

سرافراز اومدیدم ولی یه مرد پیدا نشد ؛ که بگه



پیش چشم مادری هیشکی

راس شیرخواره ندیده



دست بچه رو چرا بستید

زورتون به بچه رسیده



من زینبم سنگ صبور محدّرات

بعد از چهل روز اومدم تا بگم برات



از سختی و سیلی و سلسله

از نهضت و عفت و غیرت بچه هات



ولی یه جا داداش جون منم به لب رسید 

وقتی با خیزرون میون مجلس یزید

یکی دو قطره خون از گوشه ی لبت چکید



به خدا جون می دادم و می دیدم 

چوب خیزرون میره بالا 


چشمم به تو بود و گفتم 

ما رایت الا جمیلا