یا اِمامَ العصرِ مَشّایه، کَی اَراکُم هاتِ لی آیَه

یا امام زمان به پیاده روی (اربعین) آمدم. نشانه ای بدهید تا شما را ببینم

هَل اُعایِنُ حافِیاً یَبکی، اَم جَلیلاً یَحمِلُ الرّایَه

آیا پیاده ای هستید که اشک میریزد یا بزرگی که پرچم به دست دارد؟

ضاقَ بی صَدری، والنَّوى مُرُّ

سینه ام تنگ شده و دوری تلخ است

لکِنِ الهُجرانُ ، ما لَه عُذرُ

اما این هجران را چاره ای نیست 

هَل اَراکَ مُقیَّدا تُضربْ، اَم ثِیابُکَ طَرفُها یَلهَب

آیا تو را دست بسته ای میبینم که کتک می خورد یا اینکه گوشه لباست آتش گرفته است؟

اَم لِطَیبَةِ شاکِیاً تَتلو، ما تَلَت یَومَ السِّبا زَینَب

یا با دردمندی چیزی را میخوانی که زینب در اسارت خواند؟

قُم اَیا جَدّاه، آهِ واوَیلاه

برخیز یا جداه، آه و واویلا

اِنَّنا نَسبى، یا رسولَ الله

ما به اسارت میرویم، یا رسول الله

هَل تُرى بینَ المَضافاتِ، تُوقِد التَنّورَ لِلطّاهی

آیا بین موکب ها تو را می بینم که برای آشپزها شعله روشن می کنی؟

اَم تَصُبُّ الماءَ لِلزّوار، اَم تَجُرُّ الآهَ بِالآهِ

یا اینکه برای زائران آب می ریزی یا دردمندانه آه می کشی؟ 

یا مُضیفَ النّاس، اِنَّنی ضَیفُ

ای میزبان مردم، من میهمانم

مُنیَتی مولای، مِنکُمُ الطیفُ

مولایم، آرزویم اندکی لطف شماست

 هَل تُرى اَحتارُ بینَ الناس، هَل یُضِلُّ العاشقَ الاحساس

آیا میبینی که بین مردم سرگردانم؟ آیا احساس، عاشق را گمراه می سازد؟

إن یَخُنّی فی الهَوى قَلبی، سَوفَ اَشکو القَلبَ لِلعَبّاس

اگر قلبم در عشق شما بمیرد، آن را برای شکایت به نزد عباس خواهم برد

کُلُّ أیامی، أربعینیّه

همه روزهای من در حال و هوای اربعین است

کُلُّ أَوْطانی، کربلائیّه

همه وطن های ما بوی کربلا دارد

أم لسانُ الحالِ یا مَهدی، مُسرعاً آتی اِلى جَدّی

یا اینکه این زبان حال شماست یا مهدی: که شتابان به سوی جدم می‌آیم

 کَی اَعودَ لِنصُرةِ الاَبطال، فی لواءِ القدسِ وَ الحَشدِ

تا برای یاری دلاوران در سپاه قدس و حشدالشعبی بازگردم

وَ الفَصائِلُ لی، وَ الفَیالِقُ لی

گردان ها از آن من است، لشکرها از آن من است

ثم حزبُ الله، ذاکَ جَیشُ عَلی

و حزب الله... ارتش علی است