نون ساکنه و تنوین در مجاورت بیست و هشت حرف زبان عرب، چهار حکم پیدا می‌کند که عبارتند از: اظهار، ادغام، اقلاب، اخفاء اظهار: یعنی آشکار نمودن. اگر نون ساکنه و تنوین به حروف حلقی برسد، به طور عادی و واضح تلفّظ می‌شود و نباید روی آن مکث نمود. حرف حلق شش بود ای نور عین هاء و همزه، حاء و و خاءوعین وغین در اظهار نون ساکن و تنوین توجه به این نکات لازم است : ۱- نون ساکن و تنوین ، حرکت به خود نگیرد. ۲- نون ساکن و تنوین ، به سرعت ادا شده و روی آن مکث نشود (چون در این صورت ، تشدید به وجود می آید) ۳- بین نون ساکن و تنوین و حروف حلقی نباید صوت قطع شود. مانند: (همزه): یَنْاَوْنَ مَنْ امَنَ رَسُولٌ اَمینٌ (هاء): مِنْهُمْ اِنْ هُوَ قَوْمٍ هادٍ (عین): اََنْعَمْتَ مِنْ عِلْمٍ سَمیعٌ عَلیمٌ (حاء): وَانْحَرْ مِنْ حَکیمٍ عَلیماً حَلیماً (غین): فَسَیُنْغِضُونَ یِکُنْ غَنِیَّاً اِلهٍ غَیْرِهِ (خاء): وَالْمُنْخَنِقَةُ مِنْ خَیْرٍ قَوْمٌ خَصِمُونَ ادغام:معنای ادغام :(ادغام) در لغت ، (مترادف کلمه (ادخال)) به معنای (داخل نمودن) می باشد ، و در اصطلاح ، عبارت است از (داخل کردن حرفی در حرف دیگر به شکلی که حرف اول تلفظ نشده و به جای آن حرف دوم مشدد ادا شود)، نون ساکنه و تنوین در شش حرف (یرملون) ادغام می‌شود و این ادغام در دو حرف (راء و لام)، بدون غُنّه و در چهار حرف بقیّه (یَنْمُو) با غُنّه است. غُنّه: صوتی است که از خیشوم (فضای بینی) خارج می‌شود. دو حرف «میم» و «نون» دارای این حالت هستند، به ویژه چنانچه مشدّد باشند و نیز در هنگام ادغام با غُنّه و اخفاءِ این دو حرف، غُنّه به میزان دو حرکت ادامه دارد، مانند: (راء): مَنْ رَحِمَ غَفُورٌ رَحیمٌ (لام): مِنْ لَدُنْ رِزْقاً لَکُمْ (میم): مَنْ مَعِیَ فَتْحاً مُبیناً (نون): اِنْ نَشَاْ حِطَّةٌ نَغْفِرْ (واو): مِنْ وَلَدٍ اُمَّةً واحِدَةً (یاء): مَنْ یَقُولُ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ