من از مشهد من از تبریز از شیراز و کرمانم، من از ری اصفهان از رشت از اهواز تهرانم

نمیدانم کجایی هستم اما خوب میدانم، هوایی هستمو آواره ای در مرز مهرانم

هوایی هستمو آواره ای در مرز مهرانم

اگر آواره م قلبم در ایوان تو جامانده، دلم با هر قدم با هر نفس اسم تو را خوانده

غم عشقت بیابون برقرار کرده میان ما، یکی پرسید تا کربلا چند تا ستون مانده

چند تا ستون مانده

یکی جارو به دست و آن یکی گوشی به دوش آمد، یکی بر شانه مشکو آن یکی پرچم به دوش آمد

در این مرکب سخن از کوفه امد مرکب سخن از شام، یکی از هوش رفت اینجا یکی آنجا بهوش آمد

اگر آواره م قلبم در ایوان تو جامانده، دلم با هر قدم با هر نفس اسم تو را خوانده

غم عشقت بیابون برقرار کرده میان ما، یکی پرسید تا کربلا چند تا ستون مانده

چند تا ستون مانده

چه شیرین است با عشقت دویدن در بیابان ها، به عشقت تن به دل جارو زدن اندر خیابان ها

نه تنها در میان تربتت داری شفاعت، بخاک زیر پای زائرت دادن درمان ها

دادن درمان ها

ستون یک هزار و چهارصد یعنی سلام آقا

سلام آقا

سلام ای بی کفن ای تشنه لب ای مانده در صحرا، به سقای علمدارت قسم من پای پیمانی

به شوق یاری آرام جانت مهدیه زهرا

اگر آواره م قلبم در ایوان تو جامانده، دلم با هر قدم با هر نفس اسم تو را خوانده

غم عشقت بیابون برقرار کرده میان ما، یکی پرسید تا کربلا چند تا ستون مانده

چند تا ستون مانده