متن شعر:

نام تو، پر از خاطره‌هاییست که صد قرن

از حادثه‌ها و تب ایام گذشته‌ست

سرسبزترین سرخی فردای سپید است

رازی که به پیشانی کوه و دل دشت است

در فرش و خط و نغمه، در شعر و ترانه

فرهنگ و زبان، گویش هر کوی و کرانه

در خشت و در آیینه، در ترمه و کاشی

شوقیست که تو هستی و  ذوقیست که باشی

ایران من! ای ریشه‌ی من، برگ و بر من

با نام تو، تاریخ پراست از اثر من

ایران من! ای عشق من، ای دار و ندارم

جان از تو گرفتم، به که جز تو بسپارم؟

از عمق خلیج فارس تا اوج دماوند

تفتان و سرخس و ارس و زاگرس و اروند

هر قوم وطن، سف شکن روز مباداست

نام تو، خروشانی و آرامش دریاست

ایران من! ای ریشه‌ی من، برگ و بر من

با نام تو، تاریخ پر است از اثر من

ایران من! ای عشق من، ای دار و ندارم

جان از تو گرفتم، به که جز تو بسپارم؟