أنا قتیلُ العَبراتْ … أنا لَهیبُ الحسراتْ 

(من کشته اشکم... من شعله حسرت در دل‌های مؤمنانم)

أنا الحسینُ بن علی … أنا وَجیبُ الصَّرَخات 

(من حسین بن علی هستم... من طنین فریادهایم)

آهاتی تَلْهَبْ 

(حسرت‌هایم در دلم شعله می‌کشد)

لن أَنسى زینبْ

(زینب را فراموش نخواهم کرد)

مِن بعدی تُسلَبْ 

(که پس از من غارت می شود)

ذَبِلَ الصِّغار…. کماءٍ جَفْ 

(کودکان حسین درمانده و ناتوان شدند.... مانند آبی که خشک شده باشد)

ها هو الحِصار … بهم قدْ حَفْ 

(در محاصره دشمنان قرار گرفتند)

یَصْعُبُ الفِرار ... بأرضِ الطَّف

(فرار کردن از دست دشمنان در صحرای خشک کربلا سخت است)

(سیِّدی حسین، حبیبُ الله)

(آقای من حسین ای حبیب خدا)

صاحَ الجریحُ بالشهیدْ : … " آهٍ أخی نَزْفی شَدید

(مجروح به شهید گفت ... آه ای برادرم، خونریزی من شدید است)

حیثُ الجِراحاتُ تهُونْ…. خُذْنی لعالَمٍ جدید

(مرا به جهان دیگر (جهان شهداء) ببر... آنجایی که جراحت‌ها خوب می‌شود)

قد جفّتْ عُروقی

(رگهایم از خون خالی شده است)

تِهتُ عن طریقی

(راهم را گم کرده‌ام و نمیدانم در این دنیا به کجا روم)

خُذنِیْ یا صدیقی

(ای دوست شهید من، مرا با خود ببر)

"عندما تَحین ْ لحظةُ الصمتِ

(شهید  به مجروح گفت: وقتی لحظه جان دادن فرا رسد)

اِرقَبِ الحسین متى یَأتی

(منتظر امام حسین (ع) باش که می‌آید)

وامْدُدِ الیدین لِکیْ تأتی

(در آن لحظه دستانت را به سوی او دراز کن و از او مدد بخواه تا به ما شهدا بپیوندی)

(سیِّدی حسین، حبیبُ الله)

(آقای من حسین ای حبیب خدا)

لو أغلقُوا کُلَّ الدُّروب …. و قَیَّدونا بالخُطوب

(اگر همه راه‌ها را ببندند... و ما را به مشکلات وسختی‌ها دچار کنند)

للقُدسِ نحنُ قادمونْ…. فالقدسُ مِعراجُ الشُّعوب

(بازهم ما به سوی قدس می‌آییم .... زیرا قدس معراج ملت‌هاست)

الشِّمرُ صُهیون

(شمر امروز صهیونیسم است)

ذو البیتِ الموهون

(که خانه‌اش سست است)

ملعونٌ ملعون

(ملعون است، ملعون است)

یا سَنا الصَّباح …أنتمُ القِندیل

([ای جوانان مسلمان] شما نور صبح و چراغدان‌ امید هستید)

وجِّهوا السِّلاحْ …نحْوَ إسرائیلْ

(سلاح‌هایتان را به سوی اسرائیل نشانه بگیرید)

واقبِضُوا الأرواحْ…. مثلَ عزرائیل

(و مثل عزرائیل جانشان را بگیرید)

(سیِّدی حسین، حبیبُ الله)

(آقای من حسین ای حبیب خدا)

شاعر: احمد حسن الحجیری از بحرین