نواهنگی زیبا از شعرخوانی «علی انسانی» با این ابیات «نو کن ای تقویم، دیگر آن روال کهنه را؛ تا به کی باید زدن هرسال، فال کهنه را؟؛ مردها گویی عقیم‌اند و زنان نازا شدند؛ طرح نو بایست این قحط الرجال کهنه را؛ کو مرا پای گریزی تا که دیگر نشنویم؛ امرهای نو به نو را، امتثال کهنه را؟؛ شعر نغز و ناب کو؟ مضمون تازه، حرف نو؛ تا کجا این یاوه بافی، قیل و قال کهنه را؟؛ خامه ام در گوش چامه دردِدل نجوا کند؛ آبِ شعر آری بَرَد از دل، ملال کهنه را؛ از مریدان بر مرادم جذب کن یارب، مگر؛ واکنم از گردن دل، این وبال کهنه را؛ دامن از لوث تعلق پاک کرد آزاده مرد؛ باید از ما پس گرفتن احتمال کهنه را»(تولید اختصاصی بانک صوتی تبیان)(2:51)