مناجاتی زیبا و شنیدنی از درد دلی عاشقانه با حضرت معبود«خداوند؛ گاهی که به فرشتگان نوید آفرینشم را دادی با آنکه هنوز هیچ بودم و هیچ، و هنوز حتی عدم را ترک نگفته بودم، و هنوز گلی بودم بی‌جان و بی‌روح، مستی‌ام آغاز شد و آنگاه که آفریدگار دست توانای تو تکاملم می‌بخشید؛ جسم خاکی حتی از سرم زیاد بود؛ که تو منت بر این مخلوق بیچاره و بی‌جان تمام کردی و جان بی جانم را به دمیدن روح و جان الهی‌ات آذین بستی! و این شدم این که اکنون؟!»(تیتراژ پایانی برنامه سمت خدا)(2:39)