مناجاتی زیبا و شنیدنی از درد دلی عاشقانه با حضرت معبود«خداوند؛ آب و آیینه و چشم من به تماشای تصویر خلقتت نشسته بودند و همه معترف به حسن خلقت تو و اینکه مگر نیکوتر از این می‌شود؟ چنین خلقتی از گل و خاک و هیچ و هیچ! و هنوز خداوند؛ با آنکه هزار هزار از من و نوع من زاده می‌شوند و پیوسته خلقت شگفت انگیزمان از آبی بی قدر را می‌بینیم و می‌دانیم هنوز اندازه‌ی سپاس و تسبیح و تحسین‌مان به قدر شکوه خلقت تو نیست! حتی ذره‌ای!»(تیتراژ پایانی برنامه سمت خدا)(2:27)