آیت الله محمود امجد (زادهٔ ۱۳۱۸ خورشیدی) از اساتید حوزه‌های علمیه و از شاگردان علامهٔ طباطبایی، آیت‌الله بهاءالدینی، سید روح الله خمینی و محمد تقی بهجت است.
زندگینامه
در سال ۱۳۱۸ خورشیدی در شهرستان کنگاور از توابع شهر کرمانشاه
در خانواده‌ای روحانی زاده شد. جدش از عالمان بزرگ ملقب به «افصح
المتکلّمین» بود. پدرش نیز از علما بود و در مسیر کاروان‌های ایران به
کربلا، میزبان علمای آن روزگار می‌شد. او تحصیلات کلاسیک را تا سطح پنجم
دبیرستان قدیم در رشته طبیعی در همان شهر کرمانشاه گذراند.
دوران تحصیل و اساتید
تقریبا هجده ساله بود که تحصیلات جدید را با هدف تحصیل علوم دینی رها کرد و به قم رفت. در مدت کوتاهی دورهٔ مقدمات و سطح را به پایان برد و تحصیل دروس خارج را آغاز کرد. اساتید درس خارج فقه و اصول او سید روح الله خمینی، محقق داماد، حسین فاطمی، سید رضا بهاءالدینی و محمد تقی بهجت بودند و در فلسفه و عرفان از علامه طباطبایی بهره جست و در ۲۰ سال پایانی عمر او با او همراه بود و در جلسات عمومی و خصوصی او شرکت داشت.
بزرگ‌ترین استاد اخلاق و عرفان او آیت‌الله بهاءالدینی بود که از سال ۱۳۵۱ خورشیدی با او مانوس بود و از محضرش بهره می‌برد. محمود امجد از سال ۱۳۵۰ با آیت‌الله محمد تقی بهجت ارتباط پیدا کرد و علاوه بر شاگردی، ارتباطی خاص و نزدیک با او داشت.
پس از انقلاب
پس از انقلاب، او مدتی امام جمعه نهاوند بود و مدتی نیز نمایندهٔ امام خمینی در غرب ایران (منطقهٔ ۷) بود.
اکنون نزدیک به یک دهه است که در تهران
ساکن است و جوانان و دانشجویان از جلسه‌های او بهره می‌برند. نماز جماعت
او در مسجد کوی دانشگاه تهران و مراسم‌های عزاداری محرم و شب‌های قدر او،
همواره مورد توجه قرار گرفته است.
هم‌اکنون او از اساتید مدرسهٔ عالی شهید
مطهری و مسجد کوی دانشگاه، حوزهٔ علمیهٔ دماوند، مشهد، قم، اصفهان و غیره
است. او طلاب و دانشجویان بسیاری را در طول سال‌های حضور در مدرسهٔ عالی
شهید مطهری و مسجد کوی دانشگاه تربیت کرده است.
لطفا منتظر باشید ...
