مرحوم حضرت آيت الله حاج سيدمحمدرضا علوي تهراني درروزسه شنبه
6 ذي القعده سال 1347 هجري قمري برابر با اسفند ماه 1305 هجري شمسي
درخانداني روحاني از اهل فضيلت وتقوي ديده به جهان گشود. پدرايشان نامش را
محمدرضا ولقبش را شمس الدين نهادند.
آباء و اجداد ايشان تا 5 قرن پيش ، همگي ازعلماء و همات دين و
روحانيين نامدار عصر خويش بودند. والد بزرگوارش مرحوم آيت الله سيد محمد
باقر علوي تهراني ، فرزند مرحوم آيت الله سيد علي علوي تهراني، فرزند مرحوم
آيت الله حاج سيد آقا بزرگ علوي تهراني ، فرزند مرحوم آيت الله العظمي سيد
حيدر علوي تهراني بوده است.
والده ايشان ، زني تحصيل كرده و دانش سرا ديده ومعلمه قرآن بود كه در خانواده اي متدين تربيت شده بود .
معظم له از 5 سالگي تحصيلات رايج آن روزگار را شروع نموده
وسپس با تغييرشيوه تحصيلي موفق به اخذ مدرك كارشناسي در رشته حقوق از
دانشگاه تهران مي شوند.
همزمان با تحصيلات روز، مقطع سطح دروس ديني را نزد علماي بزرگ
تهران طي مي نمايند . ايشان در تهران در محضر اساتيد نامداري چون
حضرات آيات عظام شاه آبادي، شعراني ، محمد تقي آملي ، احمد آشتياني ، مهدي
آشتياني ، سيد كاظم عصار و فاضل توني به تحصيل مشغول بودند و دروس ادبيات ،
منطق ، اصول ، فقه ، هيأت ، فلسفه وعرفان را نزد آن بزرگان فرا گرفتند .
سپس براي تكميل تحصيلات حوزوي خود ، به شهر مقدس قم مشرف شدند.
در آنجا نيز از درس اساتيد و مراجع عاليقدر زمان همچون آيات
عظام بروجردي ، حجت ، امام خميني ، محقق داماد ، گلپايگاني و علامه
طباطبايي بهره مند شده و به تكميل مباني فقه واصول وفلسفه وتفسير وعرفان
پرداختند . ايشان به لحا ظ سعي و تلاش علمي كه داشتند به درجه اجتهاد نايل
آمدند و از آيات عظام امام خميني ، خويي ، حكيم ، كاشف العطاء و اصطهباناني
اجازاتي دراجتهاد اخذ نمودند.
درسال 1345 هجري شمسي با ارتحال والد بزرگوارشان به تهران
عزيمت نموده وبه ترويج معارف الهي و نيز تدريس سطح وخارج علوم حوزوي واقامه
جماعت در مسجد سپهسالار قدیم واقع در بازارچه مروی پرداختند.
درسال 1351 به امر مراجع زمان ، به مسجد حضرت امير(ع) ( واقع
در خيابان كارگر شمالي ، مقابل پمپ بنزين ) آمدند وبه تبليغ وتدريس واقامه
جماعت پرداختند . درهمان سال نيز در مجاورت مسجد، مكتب حضرت امير(ع) را بنا
نهادند.
معظم له درحدود 24 سال به فعاليت درمسجد حضرت امير(ع) و متعاقب آن در حسينيه پرداختند و همواره در نشر معارف اهل بيت همت گماردند.
سرانجام در ساعت 9:15 روز چهارشنبه 23 آبان ماه 1375 هجري شمسي برابر با اول ماه رجب دعوت حق را لبيك گفته و به سراي باقي شتا فتند.
ايشان در طول مدت بيماري خويش و در حدود 20 روز قبل از آن.
وقتي از بيمارستان به منزل منتقل شدند فرمودند كه دوست خوبي از من دعوت
كرده است تا من بروم . به ايشان اصرار شد كه چه كسي از شما دعوت كرده است؟
اما چيزي نفرمودند بعد از چندين مرتبه اصرار فرمودند كه مهمان حضرت امام
محمد باقر(ع) هستم .
همان طوركه فرمودند در روز ماه اول رجب مصادف با ولادت حضرت
امام محمد باقر(ع) به سراي باقي شتافتند. پیکر پاک ایشان پس از تشییع از
حسینیه تا مسجد به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) منتقل شد و در آن مکان مقدس
و در جوار ضریح آن بزرگوار به خاک سپرده شد.
عاش سعیداً و مات سعیداً
سيره اخلاقي و معنوي
سيره معنوي مرحوم آيت الله علوي تهراني سيره اهل علم و تقوي بود؛
اما آنچه در سيره ايشان بسيار جلوه مي كرد، ارادت خاص ايشان
به ساحت مقدس اهل بيت (ع) بود. همواره در برگزاري مجالس عزاداري اهل بيت چه
در مسجد و چه در بيت خويش تمامي سعي و همت خود را بكار مي گرفتند تا پرثمر
باشد و مي فرمودند مجلس هم بايد مجلس قال باشد وهم حال . يعني هم از معارف
اهل بيت گفته شود وهم عزاداري وذكر مصيبت ايشان انجام شود كه البته اين
امر در جلسات ايشان همواره مورد توجه بود. در جلسات هفتگي صبحهاي جمعه كه
از يادگارهاي ايشان است و هر هفته برقرار است زودتر از همه حاضر مي شدند و
در تجهيز و آماده سازي آن كمك مي كردند.
عصر عاشورا و بعد از اتمام مجلس عزاداري در حسينيه پيشاپيش
دسته عزاداران حسيني با پاي برهنه به سمت مسجد حركت مي كردند و در مصيبت
حضرت سيدالشهداء (ع) اشك مي ريختند و عزاداري مي كردند.
معظم له تأكيد بسياري بر برگزاري هرچه با شكوهتر اعياد خصوصا
عيد غدير و نيمه شعبان داشتند و آن دو را هويت و اعتقاد شيعه مي دانستند.
جلساتي كه اكنون در حسينيه برگزار مي شود با نيت پاك و خالص ايشان پايه گذاري شده است.
از خداوند متعال مسألت مي كنيم كه روح مطهر ايشان را با ارواح
طيبه اهل بيت (ع) محشور فرمايد و به ما توفيق خدمتگزاري خالصانه در اين
مجالس را مرحمت نمايد.
لطفا منتظر باشید ...
