از ما مرو ای چراغ روشن تا زنده شود هزار چون من
تا بشکفد از درون هر خار صد نرگس و یاسمن و سوسن
ای روزن خانه را چو خورشید یا خانه بسته را چو روزن
از شوق تو … در جوش وز عشق تو گل دریده دامن
از ما مرو ای چراغ روشن تا زنده شود هزار چون من
تا بشکفد از درون هر خار صد نرگس و یاسمن و سوسن
خاکی بدم و خموش و ساکت مستم کرده ای به هست کردن
وان شب که صبوح او تو باشی هم روح بود خراب و هم تن