می تابد آفتاب از گلدسته های ایمان لبخندی زند باز مهر خدای سبحان می تابد آفتاب از گلدسته های ایمان لبخندی زند باز مهر خدای سبحان یک پنجره از اینجا تا بی کرانه باز است سجاده ای پر از گل دستی پر از نیاز است لبریز از امید است باغ نیایش مون آرام می شود دل وقت ستایش تون برفضل بی کرانت من هم امیدوارم با یاد او سرم رو بر سجده می گذارم بر سجده می گذارم بر سجده می گذارم;