حکایتی شنیدنی از «حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان»«عالمی در یکی از روستاهای اطراف نیشابور محل مراجعات مردم بود و مورد اعتماد مردم بود. بعد از مرگش مردم به فرزندش مراجعه کردند که جای پدرش بشیند. او با اینکه عالم نبود ولی قبول کرد. بعد از مدتی پشیمان شد و به مردم اعتراف کرد که اهلیت نداشته و احکام را اشتباه می گفت. ولی به واسطه دل صافی که داشت مورد عنایت امام زمان(عج) قرار می گیرد.»