«در خلسه ای پر از خلجان نور، اخلاص درخشان و دردمند، تو میگفتی حسین حسین، و من می گریستم. تمام روضه ات تکرار یک اسم بود اسمی که آبها را آزاد کرد تا چشم ها و دلها را در جهان اقیانوس کنند. اسمی که رگ رگ هر حرفش خون چکان شد تا انسان بداند موجودی ذلیل و همیشه مستحق نیست و کول پشتی آزادگی اش جای دست های دشمن. بداند زندگی راه گشودن در جاذبه ای معنوی است به مساحت ازل تا ابد»: با صدای استاد «عبدالعظیم صاعدی» و انتخاب موسیقی دکتر محسن جلیلی؛ از مجموعه عاشورای سپید