دعای نور

سیّد ابن طاووس در کتاب«مهج الدعوات»از سلمان روایتى نقل کرده که:در آخر روایت مطلبى آمده به این مضمون: حضرت فاطمه علیها السلام کلامى به من آموخت که از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله فراگرفته بود،ایشان آن را در

صبح و شام مى‏خواند به من فرمود: اگر مى‏خواهى هرگز در دنیا دچار تب نشوى بر آن مداومت کن.و آن کلام این است: به نام خداى نور،به نام خداى نور نور،به نام خداى نور بر نور،به نام خدایى که تدبیرگر امور است،به نام خدایى که نور را از نور آفرید،و سپاس خدایى را که نور را از نور آفرید،و نور را در کوه طور فرو فرستاد در کتابى بر نوشته،در ورقه‏اى گشوده،با اندازه‏اى درخور،بر پیامبرى‏ آراسته،سپاس خداى را که به عزّت یاد شود،و به عظمت مشهور است،و بر شادى و بدحالى سپاسگزارى شود، درود خدا بر آقاى ما محمّد و خاندان پاکش. سلمان فرموده:چون آن را از حضرت فاطمه(س) آموختم به خدا آن را به بیش از هزار نفر از مردم مکه و مدینه که دچار تب بودند تعلیم دادم،پس همه آنان به اذن خداى تعالى شفا یافتند.

;