بخش دوم از فصل دوم کتاب گویای «از رنجی که می بریم»؛ نوشته: «جلال آل احمد»؛ گوینده: «محمدتقی مختارملکی»؛ «اسد همیشه با فکر مادر، برادر و دوستش وصالی زندگی می کرد، در نامه ای به مهندس حال و احوال خود را نوشت که می خواهد مرگ دوستانش را فراموش کند و به زندگیِ جدیدش بپردازد و دلش برای زیرآب تنگ شده است...» (20:03)