«گروه سرود امور تربیتی آباده» از سال ۱۳۵۵خورشیدی در خانه فرهنگ و هنر آباده آغاز به کار کرد. این گروه با پیروزی انقلاب اسلامی با نظارت اداره آموزش و پرورش آباده و به سرپرستی «احمد توکلی» فعالیت‌هایش را در شهر آباده استان فارس به صورت هدفمند ادامه داد. گروه سرود آباده در طی دهه ۶۰ و تا حدودی در دهه ۷۰ قطعات متنوعی را اجرا نمود که همگی دارای مضامین انقلابی و ارزشی بودند.

 «محمدحسین توکل» و «مهدی نظری» تک خوان‌های اصلی این گروه در اوج دوران فعالیتش بودند. همچنین همخوانان این گروه در مقطع اصلی فعالیت عبارت بودند از: حکمت کارگران، کاوه طهرانی، رضا و اکبر نعمت‌الهی، مصطفی و محمد رهنما، مهرداد شهریاری، رامین پارت، سهیل گلزاری، هادی اعتصامی، رضا یوسفی، انوشیروان عسگری، ایمان جعفری، علی سلیمی، رمضان و اسماعیل حسنی، علی وزیری، محمود و غلامرضا سازگار، علی رضا معماری، منصور کریمی، آرش غیور، مصطفی موسوی، شهرام توکل، علی رضا هوشمند، وحید کدیور، داریوش هاشمی‌فر، احمد حجاری، تقوی، رضا اکبری، محمد صادق محمد شاهی، مجتبی رنجبر، کامیاب، نمازی، طرحان.

 همچنین دو نفر از اعضای گروه که در مقطع دبیرستان مشغول به تحصیل بودند به نام‌های اعتصامی و کریمی به جبهه اعزام شدند و هر دو به شهادت رسیدند.

«مهربان بابای من» عنوان یکی دیگر از قطعات «گروه سرود امور تربیتی آباده» است که در دهه ۶۰ اجرا شده است. این قطعه در ابتدا به شکل آواز شروع می‌شود و سپس وارد بخش تصنیف می‌گردد و تک خوان به تنهایی به اجرا می‌پردازد. ساز سنتور در این قطعه اجرای خواننده را همراهی می‌کند و از فضایی سنتی برخوردار است. در شعر این قطعه از زبان فرزندی که پدرش به جبهه رفته با خداوند درد و دل می‌شود و البته وی امیدوار است پدرش از جبهه بازگردد. قطعه دارای فضایی احساسی و محزون است و از ملودی روان و گیرایی بهره‌مند است. شعر این قطعه هم در عین سادگی حرفش را به خوبی منتقل می‌سازد و خواننده هم اجرایی مقبول و شنیدنی دارد.