نواهنگی زیبا از شعرخوانی «فاضل نظری» با این ابیات «از باغ می برند چراغـانی ات كنند؛ تا كاج جشن های زمستانی ات كنند؛ پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار؛ تنها به این بهانه كه بارانی ات كنند؛ یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند؛ این بار می برنـد كه زندانی ات كنند؛ ای گل گمان مكن به شـب جشـن می روی؛ شاید به خاك مرده ای ارزانی ات كنند؛ آب طلـب نكرده هـمیشه مراد نیست؛ گاهی بهانه ایست كه قربانی ات كنند»(تولید اختصاصی بانک صوتی تبیان)(3:46)