شعرخوانی در ثنای شاه خراسان حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) با قصیده ای زیبا «زلف بر رخ تا پریشان میکنی / عالمی را عنبرافشان میکنی / رخ برافروزی چو برگیری نقاب / از رخت باغ و گلستان میکنی / باز میپوشی رخ اندر گیسوان / ماه را در ابر، پنهان میکنی / از نگاه چشم مست پرخمار / عقل را مفتون و حیران میکنی» (4:19)