گنجینه صوتی تبیان

توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني چکیده: 1 در مورد انیّت صرفه نفس، می‌توان به قاعدۀ "حقیقة الشئ بصورته لا بمادته" اشاره کرد که مراد از صورت فصل اوست و جنس که ابهام دارد بدون تشخص و استقلال خارجی می باشد زیرا ابهام با تشخص منافات دارد. 2 تمام اعمال و رفتار ملائکه و تصرفات آنها در انزال مراتب فیض به موجودات طبق روایات در حال سکون و طمأنینه صورت می‌گیرد. 3 آیۀ «لایسبقونه بالقول و هم بامره یعملون» یعنی پشت تقدیر و مشیت الهی حرکت می‌کنند، و جلو نمی‌افتند. 4 شیاطین دائماً در حال اضطراب و تشویش هستند. 5 ما به این دنیا نیامده ایم تا ظهور حضرت را درک کنیم بلکه برای کمال آمده ایم. 6 آن انیّتی که مرحوم آخوند می‌فرمایند یعنی نظره انسان به همان حقیقت وجود است و وجود هم که نور محض است لذا ماهیات کنار می‌روند و نمی‌توانند آن نور و حقیقت را محبوس و مخفی کنند. 7 تمام عالم، حیّ و عاقل و ناطقند و حیّ از صفات ذاتی و لاینفک ذات است. بین حیّ و احدیّت فاصله‌ای نیست، به عکس علم و قدرت که لازمۀ ذات اند اما جنبۀ معلولی دارند و اسم حیّ بالاتر و قوی‌تر است و آثاری هم دارد که بر اسماء علیم و قدیر مترتّب نیست. 8 اولیاء الهی در مقام مراعات کثرت و ادب، مطالب را به اساتید خود منسوب می‌کردند. 9 قضیه‌ای در رابطه با شیخ محمدعلی کاظمی شاگرد مرحوم نائینی و قهر و غضب او نسبت به استاد خویش. 10 تأدّب مولانا نسبت به شمس و قضیه‌ای در همین راستا.