گنجینه صوتی تبیان

توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني چکیده: 1 آنچه که باعث شد انبیاء در تبلیغشان موفق شوند عمل آنها بود که از صفای باطن آنها حکایت می‌کرد. 2 بزرگان در سخت‌ترین شرایط و موارد خطر اصل را رها نمی‌کردند، زیرا در تمام اینها خدا را می‌دیدند. 3 مُثُل افلاطونیه به سلسله علل طولیه برمی‌گردد. 4 صرف اینکه مطلبی از حکمای یونان به دست ما رسیده باشد نباید باعث استبعاد گردد. 5 وقتی من رسالۀ صلوة الجمعه مرحوم آقا را تحشّیه زدم فقط امام صادق علیه‌السلام مدّ نظرم بود و بس. 6 اولیاء الهی گاهی تأدباً آن حقیقت را در مقام ظهور نمی‌آورند تا با امام معصوم اشتباه نشوند. 7 مُثُل افلاطونیه به سلسلۀ علّی از علم عنائی حق برمی‌گردد. 8 اگر ولیّ خدا تعمداً و تأدباً در یک جا اشتباه کند، صد جای دیگر درست عمل می‌کند تا شخص برای رسیدن به حق دچار تزلزل نشود.

توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني چکیده: 1 در مورد انیّت صرفه نفس، می‌توان به قاعدۀ "حقیقة الشئ بصورته لا بمادته" اشاره کرد که مراد از صورت فصل اوست و جنس که ابهام دارد بدون تشخص و استقلال خارجی می باشد زیرا ابهام با تشخص منافات دارد. 2 تمام اعمال و رفتار ملائکه و تصرفات آنها در انزال مراتب فیض به موجودات طبق روایات در حال سکون و طمأنینه صورت می‌گیرد. 3 آیۀ «لایسبقونه بالقول و هم بامره یعملون» یعنی پشت تقدیر و مشیت الهی حرکت می‌کنند، و جلو نمی‌افتند. 4 شیاطین دائماً در حال اضطراب و تشویش هستند. 5 ما به این دنیا نیامده ایم تا ظهور حضرت را درک کنیم بلکه برای کمال آمده ایم. 6 آن انیّتی که مرحوم آخوند می‌فرمایند یعنی نظره انسان به همان حقیقت وجود است و وجود هم که نور محض است لذا ماهیات کنار می‌روند و نمی‌توانند آن نور و حقیقت را محبوس و مخفی کنند. 7 تمام عالم، حیّ و عاقل و ناطقند و حیّ از صفات ذاتی و لاینفک ذات است. بین حیّ و احدیّت فاصله‌ای نیست، به عکس علم و قدرت که لازمۀ ذات اند اما جنبۀ معلولی دارند و اسم حیّ بالاتر و قوی‌تر است و آثاری هم دارد که بر اسماء علیم و قدیر مترتّب نیست. 8 اولیاء الهی در مقام مراعات کثرت و ادب، مطالب را به اساتید خود منسوب می‌کردند. 9 قضیه‌ای در رابطه با شیخ محمدعلی کاظمی شاگرد مرحوم نائینی و قهر و غضب او نسبت به استاد خویش. 10 تأدّب مولانا نسبت به شمس و قضیه‌ای در همین راستا.