نواهنگی زیبا از شعرخوانی «علی موسوی گرمارودی» در محضر رهبر فرزانه انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله) با این ابیات « منم که می رسدم نو به نو ز خویش غمی؛ ز دست خویش نیاسوده ام به عمر، دمی؛ گیاه آبزی ام، بی بهار می رویم؛ مگر همان گذرد گاه از سرم بلمی؛ در این صحیفه رنگین و پر نگار وجود؛ به قدر سایه نیفتادم از سر قلمی؛ به کوه نیز نسنجیده ام غم خود را؛ هنوز با غمم ای کوه سرفراز کمی؛ چو فجر کاذبم انگار و هیچ سوی نی ام؛ نه در پگاه وجودی نه در شب عدمی؛ چو موج هرچه سر خود به سنگ می کوبم؛ ز پای خویش فراتر نمی نهم قدمی»(تولید اختصاصی بانک صوتی تبیان)(1:46)
لطفا منتظر باشید ...
