رسیده موسم فریاد، گذشته عصر خاموشی

نشسته بر رخ قرآن، غباری از فراموشی

نشسته مادران، به نعش کودکان

به پا نمی‌شود، خروشی از جهان

ای مَحرم بزم یهود، لعنت به تو آل سعود

 ***
خانهٔ حق نمی‌ماند، به‌قبضهٔ ابوسفیان

که روشنای فرداهاست، عقیق سرخ دل‌هامان

به‌نصرت خدا، یمن‌‌ رها شود

جهان لبالب از، صدای ما شود

اهریمن زمان ما، نفرین به تو‌ ای آمریکا
***
آلَ سُعودٍ وَیحَکم، و وَیحَ إسرائیلِکُمْ

ای آل سعود شرم بر شما و بر اسرائیلتان باد

الیومُ یومُ ثأرِنا، فاختَبِئُوا فی لیلِکمْ

امروز روز انتقام ماست، پس در تاریکی شبتان پنهان شوید

زَرَعتمُ الحِصار، فی یمنِ السَّلامْ

محاصره را در یمنِ آرام، بنا گذاشتید

نَشرتُمُ الدَّمار، یا عُصبهَ الظَّلام

و ویرانی را گستراندید،‌ای گروه تاریکی

یا من سَجَدتُمْ للیهُودْ، الموتُ یا آلَ سُعودْ

ای کسانی که در مقابل یهود سجده کردید؛ مرگ بر شما‌ ای آل سعود
***
آهٍ على أرضِ الیمنْ، یَنْهَشُ‌ها ذِئبُ المِحَنْ

وای از سرزمین یمن، گرگ رنج‌ها آن را می‌درد

نَزیفُ‌ها لایَنتَهِی، لایَنتَهِی مَدَى الزَّمنْ

علی الدوام از او خون می‌رود، و در طول زمان ادامه دارد

الیمنُ غریبْ، فی عالمِ النِّفاقْ

یمن در جهان نفاق‌آلود غریب است

و الشمسُ فی غروبْ، أینَ همُ الرِّفاقْ؟

خورشید دارد غروب می‌کند، دوستان کجا هستند؟

الیمنُ لالنْ‌یَهُون، الیمنُ حِصنٌ مَصُونْ

یمن هرگز خوار نمی‌شود، یمن دژی امن است
***
إنَّ الیَمانی قادِمٌ، لنصرَهِ شَعبِ الیمنْ

سید یمانی برای یاری ملت یمن می‌آید

ثمَّ یقومُ قائمٌ، یُزیلُ ظُلْماتِ الفِتَن

سپس حضرت قائم برمی‌خیزد و تاریکی‌های فتنه‌ها را از بین می‌برد

الفارسُ النَّجیبْ، بِسَیفِ ذی‌الفِقار

حضرت مهدی، آن سوار نجیب با شمشیر ذوالفقار

بالعَزمِ و اللهیب، یدُکُّ کُلَّ نارْ

با اراده و قدرت هر آتش جنگی را در هم می‌کوبد

جیشُ الإمامِ قادمٌ، على الطُّغاهِ حازِمٌ

ارتش امام در راه است و قاطعانه با طاغیان مقابله می‌کند