سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش محبوب عصر ما بود. سهراب رو با سبک متفاوتی که در شعر نو به وجود آورد، می‌شناسیم. هنرمند ماجراجویی بود که به فرهنگ مشرق‌زمین علاقه زیادی داشت و به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین سفر کرد. مدتی در ژاپن زندگی کرد و هنر «حکاکی روی چوب» رو اونجا یاد گرفت. صدایی که می‌شنوید، یکی از معدود فایل های صوتیه که از سهراب به جامونده. در این صوت کوتاه که شاید یک گپ خودمونی در منزل یکی از دوستان سهرابه، صدای آقای شاعر رو می‌شنوید که درباره ویژگی‌های معماری خانه‌های قدیمی صحبت می‌کنه.
این فایل صوتی، یکی از فایلهای صوتی انگشت شماری است که از سهراب سپهری برجای مانده است. شما در این فایل صوتی کوتاه که گویا یک گپ خودمانی در منزل یکی از دوستان سهراب است، صدای این شاعر پرآوازه را می‌شنوید که درباره ویژگی‌های معماری خانه‌های قدیمی صحبت می‌کند(1:01)
«می روم بالا تا اوج / من پر از بال و پرم / راه می بینم در ظلمت / من پر از فانوسم / من پر از نورم و شن / و پر از دار و درخت / پرم از راه، از پل، از رود، از موج، پرم از سایه، برگی در آب / چه درونم تنهاست ...، اثر: سهراب سپهری»؛ بخش پایانی کتاب صوتی «ابری نیست» با اجرای «زنده یاد خسرو شکیبایی» (16:45)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «سال میان دو پلك را/ثانیه هایی شبیه راز تولد؛ بدرقه كردند؛ كم كم، در ارتفاع خیس ملاقات؛ صومعه نور ساخته می شد/حادثه از جنس ترس بود/ترس؛ وارد تركیب سنگ ها می شد/حنجره ای در ضخامت خنك باد؛ غربت یك دوست را؛ زمزمه می كرد/از سر باران؛ تا ته پاییز؛ تجربه های كبوترانه روان بود» (1:18)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «امشب در یك خواب عجیب؛ رو به سمت كلمات؛ باز خواهد شد/باد چیزی خواهد گفت/سیب خواهد افتاد، روی اوصاف زمین خواهد غلتید، تا حضور وطن غایب شب خواهد رفت/سقف یك وهم فرو خواهد ریخت/چشم/ هوش محزون نباتی را خواهد دید» (1:47)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ظهر بود/ابتدای خدا بود/ریگ زار عفیف
گوش می كرد، حرف هایی اساطیری آب را می شنید/آب مثل نگاهی به ابعاد ادراك/لكلك مثل یك اتفاق سفید بر لب بركه بود» (1:40)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ماه رنگ تفسیر مس بود/مثل اندوه تفهیم بالا می آمد/سرو شیهه بارز خاك بود/كاج نزدیك مثل انبوه فهم صفحه ساده فصل را سایه میزد/كوفی خشك تیغال ها خوانده می شد» (1:16)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «كاج های زیادی بلند/زاغ های زیادی سیاه/آسمان به اندازه آبی/سنگچین ها، تماشا، تجرد/كوچه باغ فرا رفته تا هیچ/ناودان مزین به گنجشك/آفتاب صریح/خاك خوشنود/چشم تا كار می كرد، هوش پاییز بود» (1:58)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «آسمان پر شد از خال پروانه های تماشا/عكس گنجشك افتاد در آب رفاقت/فصل پرپر شد از روی دیوار در امتداد غریزه/باد می آمد از سمت زنبیل سبز كرامت/ شاخه مو به انگورمبتلا بود/كودك آمد جیب هایش پر از شور چیدن» (4:38)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «این وجودی كه در نور ادراك مثل یك خواب رعنا نشسته/روی پلك تماشا/واوه هایی تر و تازه می پاشد/چشم هایش نفی تقویم سبز حیات است/ صورتش مثل یك تكه تعطیل عهد دبستان سپید است» (3:34)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ای میان سخن های سبز نجومی!/برگ انجیر ظلمت/عفت سبز را می رساند/سینه آب در حسرت عكس یك باغ می سوزد/سیب روزانه در دهان طعم یك وهم دارد/ای هراس قدیم! در خطاب تو انگشت های من از هوش رفتند» (4:18)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ای عبور ظریف! بال را معنی كن تا پر هوش من از حسادت بسوزد/ای حیات شدید!/ریشه های تو از مهلت نور آب می نوشد/آدمی زاد- این حجم غمناك- روی پاشویه وقت/ روز سرشاری حوض را خواب می بیند» (2:44)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «روزی كه دانش لب آب زندگی می كرد، انسان در تنبلی لطیف یك مرتع با فلسفه های لاجوردی خوش بود/در سمت پرنده فكر می كرد/ با نبض درخت، نبض او می زد/مغلوب شرایط شقایق بود/مفهوم درشت شط در قعر كلام او تلاطم داشت» (1:17)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «باران
اضلاع فراغت را می شست/من با شن های مرطوب عزیمت بازی می كردم/و خواب سفرهای منقش می دیدم/من قاتی آزادی شن ها بودم/من دلتنگ بودم» (1:15)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «زن دم درگاه بود با بدنی از همیشه/رفتم نزدیك چشم، مفصل شد/حرف بدل شد به پر، به شور، به اشراق/ سایه بدل شد به آفتاب/ رفتم قدری در آفتاب بگردم» (2:20)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «صبح
شوری ابعاد عید ذایقه را سایه كرد/عكس من افتاد در مساحت تقویم/در خم آن كودكانه های مورب، روی سرازیری فراغت یك عید/داد زدم/ به، چه هوایی!/در ریه هایم وضوح بال تمام پرنده های جهان بود» (2:20)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای«مریم شایسته»؛ «به کنار تپه ی شب رسید/ با طنین روشن پایش آیینه ی فضا شکست/ دستم را در تاریکی اندوهی بالا بردم/ و کهکشان تهی تنهایی را نشان دادم/ شهاب نگاهش مرده بود/ غبار کاروان ها را نشان دادم» (1:28)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای«مریم شایسته»؛ «از شب ریشه سرچشمه گرفتم و به گرداب آفتاب ریختم/ بی پروا بودم: دریچه ام را به سنگ گشودم / مغاک جنبش را زیستم / هشیاریم شب را نشکافت، روشنیم روشن نکرد/ من ترا زیستم، شبتاب دور دست/ رها کردم، تا ریزش نور، شب را بر رفتارم بلغزاند» (2:03)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «دریچه ی باز قفس بر تازگی باغ ها سرانگیز است / اما، بال از جنبش رسته است / وسوسه ی چمن ها بیهوده است / میان پرنده و پرواز، فراموشی بال و پر است» (1:31)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «در بیداری لحظه ها، پیکرم کنار نهر خروشان لغزید / مرغی روشن فرود آمد / و لبخند گیج مرا برچید و پرید ابری پیداشد / و بخار سرشکم را در شتاب شفاف اش نوشید / نسیمی برهنه و بی پایان سرکرد
/ و خطوط چهره ام را آشفت و گذشت» (1:04)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ای کرانه ی ما! خنده ی گلی در خواب، دست پارو زن ما را بسته است / در پی صبحی بی خورشیدیم، با هجوم گل ها چه کنیم؟ / جویای شبانه ی نابیم، با شبیخون روزنها چه کنیم؟ / آن سوی باغ، دست ما به میوه ی بالا نرسی» (2:19)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ایوان تهی است، و باغ از یاد مسافر سرشار / در دره ی آفتاب، سر برگرفته ای / کنار بالش تو، بید سایه فکن از پا در آمده است / دوری، تو از آن سوی شقایق دوری / در خیرگی بوته ها، کو سایه ی لبخندی که گذر کند؟ / از شکاف اندیشه، کو نسیمی که درون آید؟» (1:11)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «پنجره را به پهنای جهان می گشایم / جاده تهی است/ درخت گرانبار شب است / ساقه نمی لرزد، آب از رفتن خسته است؛ تو نیستی از رفتن خسته است؛ تو نیستی، نوسان نیست / تو نیستی، و تپیدن گردابی است» (1:48)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «میان لحظه و خاک، ساقه گرانبار هراسی نیست / همراه! ما به ابدیت گل ها پیوسته ایم / تابش چشمانت را به ریگ و ستاره سپار / تراوش رمزی در شیار تماشا نیست / نه در این خاک رس نشانه ی ترس / و نه بر لاجورد بالا نقش شگفت / در صدای پرنده فرو شو» (1:18)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «در سرای ما زمزمه ای، در کوچه ی ما آوازی نیست / شب؛ گلدان پنجره ی ما را ربوده است/ پرده ی ما، در وحشت نوسان خشکیده است / اینجا، ای همه لبها! لبخندی ابهام جهان را پهنا می دهد / پرتو فانوس ما، در نیمه راه، میان ما و شب هستی مرده است» (2:24)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «می تازی، همزاد عصیان، به شکار ستاره ها رهسپاری / دستانت از درخشش تیر و کمان سرشار/
اینجا که من هستم / آسمان، خوشه ی کهکشان می آویزد / کو چشمی آرزومند؟ / با ترس و شیفتگی، در برکه ی فیروزه گون، گل های سپید می کنی و هر آن، با مار سیاهی می نگری، گلچین بی تاب و اینجا - افسانه نمی گویم -» (2:15)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «انجیر کهن سر زندگی اش را می گسترد/ زمین باران را صدا می کند/ گردش ماهی آب را می شیارد / باد می گذرد/ چلچله می چرخد/ و نگاه من گم می شود/ ماهی زنجیری آب است، و من زنجیری رنج / نگاهت خاک شدنی، لبخندت پلاسیدنی است» (2:19)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «تنها در بی چراغی شب ها می رفتم/ دست هایم از یاد مشعل ها تهی شده بود / همه ی ستاره هایم به تاریکی رفته بود / مشت من ساقه ی خشک تپش ها را می فشرد / لحظه ام از طنین ریزش پیوندها پر بود / تنها می رفتم، می شنوی؟ تنها» (2:45)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای«مریم شایسته»؛ «شبنم مهتاب می بارد/ دشت سرشار از بخار آبی گل های نیلوفر/ می درخشد روی خاک آیینه ای بی طرح
/ مرز می لغزد ز روی دست/ من کجا لغزیده ام در خواب؟ /مانده سرگردان نگاهم در شب آرام آیینه» (7:46)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «آبی بلند را می اندیشم، و هیاهوی سبز پایین را / ترسان از سایه ی خویش، به نی زار آمده ام / تهی بالا می ترساند، و خنجر برگ ها به روان فرو می رود / دشمنی کو، تا مرا از من برکند؟ / نفرین به زیست تپش کور / دچار بودن گشتم، و شبیخونی بود / نفرین / هستی مرا برچین، ای ندانم چه خدایی موهوم» (2:27)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «سر برداشتم زنبوری در خیالم پر زد / یا جنبش ابری خوابم را شکافت؟/ در بیداری سهمناک/ آهنگی دریا نوسان شنیدم، به شکوه لب بستگی یک ریگ و از کنار زمان برخاستم / هنگام بزرگ / بر لبانم خاموشی نشانده بود» (2:20)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «تهی بود و نسیمی/ سیاهی بود و ستاره ای/ هستی بود و زمزمه ای/ لب بود و نیایشی/ من بود و تویی / نماز و محرابی» (0:26)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «باغ باران خورده می نوشید نور / لرزشی در سبزه های تر دوید، او به باغ آمد، درونش تابناک / سایه اش در زیر و بم ها ناپدید، شاخه خم می شد به راهش مست بار / او فراتر از جهان برگ و بر،باغ ، سرشار از تراوش های سبز» (1:24)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «کوهساران مرا پر کن، ای طنین فراموشی/ نفرین به زیبایی - آب تاریک خروشان - که هست مرا / تو ناگهان زیبا هستی/ اندامت گردابی است/ موج تو اقلیم مرا گرفت / ترا یافتم، آسمان ها را پی بردم» (2:17)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «بام را افکن، و بتاب، که خرمن تیرگی اینجاست/ بشتاب، درها را بشکن، وهم را دو نیمه کن، که منم هسته ی این بار سیاه / اندوه مرا بچین، که رسیده است / دیری است، که خویش را رنجانده ایم، و روزن آشتی بسته است / مرا بدان سو بر، به صخره ی برتر من رسان، که جدا مانده ام» (2:52)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «بیراهه ها رفتی، برده ی گام، رهگذر راهی از من تا بی انجام / مسافر میان سنگینی پلک و جوی سحر / در باغ ناتمام تو، ای کودک! شاخسار زمرد تنها نبود، بر زمینه ی هولی می درخشید / در دامنه ی لالایی، به چشمه ی وحشت می رفتی، بازوانت دو ساحل ناهمرنگ شمشیر و نوازش بود» (3:38)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «دریا کنار از صدف های تهی پوشیده است/ جویندگان مروارید، به کرانه های دیگر رفته اند/ پوچی جست و جو بر ماسه ها نقش است/ صدا نیست / دریا، پریان مدهوشند / آب از نفس افتاده است» (1:50)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای«مریم شایسته»؛ «در شب تردید من/ برگ نگاه، می روی/ با موج خاموشی کجا/ ریشه ام از هوشیاری خورده آب» (1:13)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «در هوای دو گانگی، تازگی چهره ها پژمرد / یبایید از سایه روشن برویم / بر لب شبنم بایستیم، در برگ فرود آییم / و گر جا پایی دیدیم، مسافر کهن را از پی برویم / برگردیم، و نهراسیم، در ایوان آن روزگاران، نوشابه جادو سرکشیم» (4:06)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «لب ها می لرزند/ شب می تپد/ جنگل نفس می کشد/ پروای چه داری، مرا در شب بازوانت سفر ده / انگشتان شبانه ات را می فشارم، و باد شقایق دور دست را پرپر می کند / به سقف جنگل می نگری؛ ستارگان در خیسی چشمانت می دوند / بی اشک، چشمان تو ناتمام است، و نمناکی جنگل نارساست» (2:14)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «کنار مشتی خاک /در دور دست خودم، تنها، نشسته ام نوسان ها خاک شد / خاک ها از میان انگشتاهم لغزید و فرو ریخت! شبیه هیچ شده ای / چهره ات را به سردی خاک بسپار / اوج خودم را گم کرده ام» (9:27)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای«مریم شایسته»؛ «میان این سنگ و آفتاب، پژمردگی افسانه شد / درخت، نقشی در ابدیت ریخت / انگشتانم برنده ترین خار را می نوازد / لبانم به پرتو شوکران لبخند می زند/ این تو بودی که هر وزشی، هدیه ای ناشناس به دامنت می ریخت؟» (1:17)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «به روی شط وحشت برگی لرزانم / ریشه ات را بیاویز / من از صداها گذشتم / روشنی را رها کردم / رویای کلید از دستم افتاد/ کنار راه زمان دراز کشیدم / ستاره ها در سردی رگهایم لرزیدند / خاک تپید» (1:36)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ مجموعه «آواز آفتاب»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «نور را پیمودیم / دشت طلا را درنوشتیم / افسانه را چیدیم / و پلاسیدیم فکندیم» (2:23)
لطفا منتظر باشید ...
