دکلمه اشعار پروین اعتصامی «به کرم پیله شنیدم که طعنه زد حلزون/ که کار کردن بیمزد، عمر باختن است/
پی هلاک خود، ای بیخبر، چه میکوشی/ هر آنچه ریشته‌ای، عاقبت ترا کفن است» (1:31)
دکلمه اشعار پروین اعتصامی «گفت با صید قفس، مرغ چمن/ که گل و میوه، خوش و تازه رس است/
بگشای این قفس و بیرون آی/ که نه در باغ و نه در سبزه، کس است» (1:21)
دکلمه اشعار پروین اعتصامی «نخوانده فرق سر از پای، عزم کو کردیم/ نکرده پرسش چوگان، هوای گو کردیم/
بکار خویش نپرداختیم، نوبت کار/ تمام عمر، نشستیم و گفتگو کردیم» (2:44)
دکلمه اشعار پروین اعتصامی «دی، مرغکی بمادر خود گفت، تا بچند/ مانیم ما همیشه بتاریک خانه‌ای/ من عمر خویش، چون تو نخواهم تباه کرد/ در سعی و رنج ساختن آشیانه‌ای» (2:16)
دکلمه اشعار پروین اعتصامی «بچشم عجب، سوی کاه کرد کوه نگاه/ بخنده گفت، که کار تو شد ز جهل، تباه/ ز هر نسیم بلرزی، ز هر نفس بپری/ همیشه، روی تو زرد است و روزگار، سیاه» (2:53)
دکلمه اشعار پروین اعتصامی «بخویش، هیمه گه سوختن بزاری گفت/ که ای دریغ، مرا ریشه سوخت زین آذر/ همیشه سر بفلک داشتیم در بستان/ کنون چه رفت که ما را نه ساق ماند و نه سر» (5:45)
دکلمه اشعار پروین اعتصامی «باغبانی، قطره‌ای بر برگ گل/ دید و گفت این چهره جای اشک نیست/گفت، من خندیده‌ام تا زاده‌ام/ دوش، بر خندیدنم بلبل گریست» (1:13)
دکلمه اشعار پروین اعتصامی «به گربه گفت ز راه عتاب، شیر ژیان/ ندیده‌ام چو تو هیچ آفریده، سرگردان/ خیال پستی و دزدی، تو را برد همه روز/ بسوی مطبخ شه، یا به کلبه‌ی دهقان» (7:34)
دکلمه اشعار پروین اعتصامی «نهفت چهره گلی زیر برگ و بلبل گفت/ مپوش روی، بروی تو شادمان شده‌ایم/ مسوز زاتش هجران، هزار دستان را/ بکوی عشق تو عمری است داستان شده‌ایم» (1:29)
لطفا منتظر باشید ...
