خورشید زیبا
چون چشمه ی نور
از کوه سر زد
زد زد زد
تاریکی از نور
چون مرغ از سنگ
ترسید پر زد
خورشید زیبا
چون چشمه ی نور
از کوه سر زد
زد زد زد
تاریکی از نور
چون مرغ از سنگ
ترسید و پر زد
از نو سپیده
بر شیشه کوبد
با پولک نور
تا تنبلی را
از ما کند دور
آنجا خروسی
با ناز و آواز
فریاد سر داد
روز سپیدی
از نو شد آغاز