زنگ نقاشی بود، همه حیران بودیم
همه می پرسیدیم، شکل ایثار و اراده چه کسی، می تواند بکشد؟
ناتوان بود قلم ، ناتوان بود مداد رنگی
ناتوان بود کلاس، ناتوانی همه جا پیدا بود
باز موضوع اگر، کوه یا جنگل بود، رسم آن آسان بود...
زنگ نقاشی بود، همه حیران بودیم
همه می پرسیدیم، شکل ایثار و اراده چه کسی، می تواند بکشد؟
ناتوان بود قلم ، ناتوان بود مداد رنگی
ناتوان بود کلاس، ناتوانی همه جا پیدا بود
باز موضوع اگر، کوه یا جنگل بود، رسم آن آسان بود
یا که موضوع اگر ناتوانی هم بود، می توانستم زود بکشم شکل کلاس خودمان
رسم ایثار و اراده اما، بر همه مشکل بود
همه در صورت هم، راه حل می جستیم
روح سنگین سوال همه جا جاری بود
لحظه ها می رفتند و کلاس ساکت، غرق بیکاری بود
ناگهان در ذهنم یاد بابا گُل کرد
مشکلم آسان شد، شد به آسانی آب
شکل لبخند پدر در ویلچر، می چکید از چشمم
حال من پایان یافت، زیر آن شکل نوشتم این است عشق و ایثار و اراده با هم
آفرین گفت معلم صد بار بر من و بر بابا