بوی خاک رو دوست دارم مثل درخت زیتون
اما همه کوچه ها پر شد از بوی خون
بابام می گفت همیشه یه حرفی رو برامون
یه دست من تفنگه یکی شاخه‌ی زیتون
ما بچه ها بازیامون قشنگه
همیشه اسباب بازیمون تفنگه
سنگ می زنیم به دشمنا
همیشه به دست ماها دیو کشته می شه
تو دفتر نقاشیم دختری بیگناهه
اون که برای باباش یک عمره چشم براهه
شادی های اون کمه آرزوهاش فراوون
با دستای کوچیکش
می زنه سنگ به شیطون
زمین هنوز صدامون رو دوست داره
صدای خنده هامون رو دوست داره
دوست داره ماها همه خندون باشیم
تازه تر از گلای گلدون باشیم