میاد خاطراتم جلوی چشام

تمر ذکریاتی أمام عیونی

من اون خستگی تو راهو می خوام

أرید تلک المشقة فی الطریق

می‌خواستم مثه اهل بیت حسین

أرید أن أمضی فی هذا الطریق

با اهل و عیالم، پیاده بیام

بأهلی کما کان الحسین مع أهل بیته

آه حسرت توو سینمه و می باره چشام به پای غمت

قلبی ملیء بآه الحسرات، تذرف عیونی دموعا لحزنک

این غم کم نیست لیاقتشو ندارم آقا، بیام حرمت

لیس هذا الحزن بقلیل، وأنا لا أستحق أن آتی إلى حرمک

جاده به جاده، پای پیاده

بکل طریق، أخطو خطواتی

جا موندم اما زائر زیاده

بقیت أنا رغم کثرة الزوار

پریشونه حالم فدای سرت

إن حالی مضطربة، فداء لرأسک

فدای پریشونی خواهرت

فداء لاضطراب أختک

این اشکام برای خودم نیست فقط

لیست دموعی من أجلی

دلم توو خرابه ست پیش دخترت

بل و قلبی مع إبنتک فی خرابة الشام

من جاموندم، ولی نه مثه، سه ساله ای که غمت رو خرید

بقیت أنا، لکن لیس مثل الطفلة التی اشترت حزنک

من جا موندم شبیه کسی که هر چی دووید ولی نرسید

بقیت أنا، کمن جرى ولم یصل الی مقصده

جاده به جاده، پای پیاده

بکل طریق، و أخطو خطواتی

جا موندم اما زائر زیاده

بقیت أنا رغم کثرة الزوار

أنا قد حُرِمْتُ مِنَ الأربعینْ

من از اربعین محروم شدم

و قَلبی علیکَ یأنُّ أنینْ

در حالی که قلبم برای تو آه می کشد

أیَمْضِیْ الجَمیعُ و أبقَى هُنا

آیا همه بروند و من در اینجا بمانم؟

أُسَکِّنُ شَوقی و أُطفِی الحَنین ؟!

آیا از اشتیاقم به شما را ساکت کنم یا از دلتنگی ام بکاهم؟

آهٍ حسین ... لقد قَتلوکْ... لقد ذَبحوکْ... و أنت رَمِیْ

آه یا حسین... تو را کشتند... تو را سر بریدند... وبر خاک افکندند

یا سیِّدی ... فِداکَ أنا... و إنَّ هُنا... یَموجُ دَمی

ای مولای من! به فدای تو... که در اینجا ... خون من به جوش آمده است

یَبْکِی علیکَ إنسانُ عَینی

مردم چشمم بر تو میگرید

عَهدِی لَدیکَ فی الأربعینِ

عهد من با تو در اربعین است