چکاد هنر قله باوری
به فرهنگ و اندیشه نام آوری
به عهدی فروزانتر از آفتاب
بپا کردی از شعر و شور انقلاب
شب و روز جان تا نگردد سیاه
شد ایمان و دانش تو را مار و ماه
قلم در کف ات چون چراغی شگفت
دلیل خرد شد به باغی شگفت
چنان آفتاب از ستیغ سپهر
ز هر سوره ات آید آیات مهر
به خاکش تو را گر نباشد نظر
نهال هنر کی شود بارور
در اقلیم تو جان جوان می شود
لب بسته هم نغمه خوان می شود
پی افکندی از مهر نامی بلند
که شد در وطن نام تو ارجمند
به هر عرصه نام ات وقارآفرین
بر این نام پرافتخار آفرین