توسط حضرت آيت الله حاج سيد محمد محسن حسيني طهراني چکیده: 1 بیان فتوای بعضی از آقایان در خصوص کشف حجاب و نقد و اشکال بر آن. 2 بیان اهتمام و عرق دینی بزرگان نسبت به حجاب. 3 هر شی دارای مثال خاص خود است و همان مثال جنبه علّی نسبت به او دارد. 4 افرادی مانند طیب ظاهرشان آلوده بود اما باطن‌شان صاف بود. 5 نقل حکایتی بعد از زمان مرحوم آیت الله حکیم در تعیین مرجعّیت. 6 کلام مرحوم سید احمد کربلائی رضوان الله تعالی علیه در خصوص قبول مرجعیت: اگر جهنم رفتن واجب کفائی است من به الکفایه موجودست. 7 تشبیه عالم ماده نسبت به عالم مثال، به قطره نسبت به دریا در کلام معصوم علیه السلام. 8 بین حیثیت علی و مثال و بین معلول انفکاک و انفصال مستحیل است. 9 اضافه به صورت که مثال است موجب اضافه به ماده هم خواهد شد زیرا انفصال وجود ندارد. 10 همچنان که یک ولی خدا می‌توانند خلق ابدان کند، می‌تواند وجود فردای شخص را کنار وجود امروزش قرار دهد. 11 در خلق ابدان متعدده نفس با تمام ابدان نسبت مساوی دارد و علت آن هم این است که ماده ارتباطش با مثال یکی است یعنی اعمال مثال شده است. 12 اینکه رسول خدا صلی الله علیه و آله طبق نقل صحیح تشریف بردند در کربلا و خاک آوردند یعنی رفتن به کربلای پنجاه سال دیگر، نه کربلای الان، زیرا اگر رویت در مثال بود رویت مثال نیازی به این حرکت به سمت کربلا نداشت. 13 کلام مرحوم علامه طهرانی رضوان الله علیه در تفسیر سوره یس: (حدود 40 سال پیش) عن قریب تکنولوژی به جایی می‌رسد که از سلول پوست انسان یک انسان کامل درست می‌کنند.