تمایز حروف (شیوه تلفظ صحیح در قرآن ) سوره مبارک اسراء آیه ۹ إنَّ هذاَ الْقُرءانَ یَهدِی لِلَّتِی هَیَ أَقْوَمُ براستی این قرآن به استوارترین راه مردم را هدایت می کند . تمایز حروف (شیوه تلفظ صحیح ۱۰حرف در زبان قرآن از ۲۸ حرف زبان عرب ،‌فقط ۱۰حرف از آنها تلفظ شان بازبان فارسی متفاوت است .عبارتند از « ث ،ح ، ذ ، ص ، ض ، ط ، ظ ، ع ، غ ، و » شیوه یادگیری تلفظ ۱۰ حرف بالا ۱)حرف ث این حرف باید به اصطلاح «نوک زبانی » ادا کرد یعنی در حالی که نوک زبان به دندانهای جلو در آرواره بالا تماس دارد ، هوا را به بیرون می دهیم در این صورت حرف «ثاء» بدون اینکه صدای سوت شنیده شود تلفظ می گردد. مانند ( ثَوابَ ، ثَلا ثُ ، کَثیِراً ، ثَقُلَت ) ۲)حرف ح حرف «حاء» با گرفتگی خاصی در حلق ایجاد می شود. مانند کسی که می خواهد ،مثلاً پوست تخمه ای را که در حلق او گیر کرده ،با فشار هوا خارج کند . مانند ( اَلْحَمدُ ،‌ نوُ حی ،‌ حُنَفا ءَ ،رَحْمنُ ) ۳) حرف ذ حرف ذال مانند حرف ثاء از نوک زبان وبا صدای نازک ادا می گردد. مانند کودکی که نوک زبانی صحبت می کند. مانند (‌ذَهَبَ ، ذلِکَ ، تَذَ رُ .....) ۴) حرف ص حرف صاد (ص) مانند حرف سین (س) تلفظ می شود ،ولی باید صدا پرحجم ودرشت گردد. باید هنگام تلفظ (ص) صدای سوت شنیده نشود . مانند ( صَدَقَ ، صَلَحَ ، قَصَصْ ، صُورَهٍ ) ۵) حرف ض حرف ضاد از تماس کناره زبان با دندانهای آسیای بالا ( از هر طرف که میسر باشد ) وبا صدای درشت وپر حجم تلفظ می گردد. مانند( ضَرَبَ ، ضا لّینَ ، یَسْتَضْعِفُ ) ۶) حرف ط حرف طاء (ط) مانند حرف تاء (ت) تلفظ می شود با این تفاوت که صدای آن درشت وپر حجم می باشد .حرف طاء قویترین حرف زبان عرب می باشد .مانند( فَطَرَ ، طُوبی ، صِراطی ) ۷) حرف ظ حرف (ظ) دقیقاً مانند حرف ذال از تماس نوک زبان وسر داندانهای آرواره با لا ایجاد می شود با ایت تفاوت که صدا در این حرف درشت وپر حجم می گردد. مانند( ظَلَمَ ، ظُلُماتٍ ، ظَهَرَ ) ۸) حرف ع این حرف از میان حلق وبه صورت نرم ادا می شود وگوئی صدا (کِشْ) می آید . مانند (عَلِمَ ، اَلْعالَمینَ ، ماعُونَ ) ۹) حرف غ حرف غین از همان محل تلفظ (خ) خاء یعنی از ناحیه حلق تلفظ می شود ولی صدای آ» نرم وکشیده ودنباله دار است ، صدای (غ) را می توانیم هنگامی که مقداری آب در گلو (غرغره ) می کنیم ،بشنویم . مانند ( غَیر ، یَغْفِرُ ، یَغیظُ ، مَغْضُوبِ) ۱۰) حرف و حرف (واو) برای تلفظ حرف(و) نباید مثل صدای فارسی آن ، دندانهای بالا با لب پایین مماس گردد بلکه در ادای این حرف ،لبها به حالت غنچه در می آید و واو از میان دو لب خارج می شود . مانند ( وَرَدَ ، وُجُو هٌ ، وَلِدَ )