(همزه): یَنْاَوْنَ مَنْ امَنَ رَسُولٌ اَمینٌ.

(هاء): مِنْهُمْ اِنْ هُوَقَوْمٍ هادٍ.

(عین): اَنْعَمْتَمِنْ عِلْمٍ سَمیعٌ عَلیمٌ.

(حاء): وَانْحَرْمِنْ حَکیمٍ عَلیماً حَکیماً.

(غین): فَسَیُنْغِضُونَیَکُنْ غَنِیّاً اِلهٍ غَیْرِهِ.

(خاء): وَالْمُنْخَنِقَةٌمِنْ خَیْرٍقَوْمٌ خَصِمُونَ.

-ادغام:

نون ساکن و تنوین در شش حرف (یرملون) ادغام می شود و این ادغام در دو حرف (راء و لام)، بدون غُنّه و در چهار حرف بقیّه (یَنْمُو) با غُنّه است.

غُنّه: صوتی است که از خیشوم (فضای بینی) خارج می شود.

دو حرف (میم) و (نون) دارای این حالت هستند، بویژه چنانچه مشدّد باشند و نیز در هنگام ادغامِ با غُنّه و اخفای این دو حرف، غُنّه به میزان دو حرکت ادامه دارد، مانند:

(راء): مَنْ رَحِمَ غَفُورٌ رَحیمٌ.

(لام): مِنْ لَدُنْ رِزْقاً لَکُمْ.

(میم): مَنْ مَعِیَ فَتْحاً مُبیناً.

(نون): اِنْ نَشَاْ حِطَّةٌ نَغْفِرْ.

(واو): مِنْ وَلَدٍ اُمَّةً واحِدَةً.

(یاء): مَنْ یَقُولُ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ.

# یادسپاری: در کلمات قرآنی (قِنْوان صِنْوان دُنْیا بُنْیان) به سبب آنکه نون ساکن و حروف یرملون (واو، یاء) در یک کلمه قرار گرفته اند، ادغام انجام نمی شود.

تنوین و نون ساکنه، حُکمش بدان ای هوشیار _____کز حکم آن زینت بود اندر کلام کردگار

در یرملون ادغام کن، در حرف حلق اظهار کن ______ در نزد (باء) قلب به میم، در (مابقی) اخفا بیار.