نواهنگی شنیدنی از شعرخوانی طنز «ناصر فیض» با ابیاتی مشترک با شاعران بزرگ «کردم روانه هر چه پسر داشتم به شهر؛ باشد کز آن میانه یکی کارگر شود!/به آب روشن می عارفی طهارت کرد؛ و رفته رفته به این کار زشت عادت کرد!/برقی از منزل ليلی بدرخشيد سحر؛ ليلي آمد دم در،گفت:بيا برق آمد!/سالها دل طلب جام جم از ما می‌کرد؛ بی خبر بود که ما مشترک کیهانیم/گر شدم رفتگر بهانه مگير؛ خاك راه تو رفتنم هوس است!/داشتم دلقی و صد عيب مرا می پوشيد؛ صد و یک عیب که شد دلق من از کار افتاد!»(تولید اختصاصی بانک صوتی تبیان)(3:45)