عمرم ز عنایت توست عشقم ز سرایت توست

اول علم کرم که برپاست  رایت توست

هر جا که گره گشاییست پیداست آیت توست

شیرینی جود و رحمت از نقل حکایت توست

بدو کرم خداوند از خط نهایت توست

ممسوس به حق چو حیدر توحید بدایت توست

هم جنگ حکایت توست هم صلح درایت توست

افسوس که همسرت هم مشغول سعایت توست

دور تو اگر کسی نیست ایثار کفایت توست

در قدر تو بس که ارباب در ذیل حمایت توست

زهر و جگر و تن و تیغ یک باب روایت توست

عباس به کربلا هم مامور وصایت توست

عباس اگر که سقاست نایب به سقایت توست

رازی که ز کوچه داری مکتوم رعایت توست

مادر مادر به لبهات اوج شکایت توست

=======

شجر وحی را ثمر حسن است

به نبی دومین پسر حسن است

میوه قلب حضرت زهرا

جان جان پیامبر حسن است

پای تا سر پیمبر است و علی

هستی مادر و پدر حسن است

کوچه های مدینه میگویند

از برادر غریب تر حسن است

آنکه در سن کودکی او را

پاره در کوچه شد جگر حسن است

آنچه در کوچه دید و گریست

چشم پاک حسین هم نگریست

جز خداوند حی داد گرش

کس نداند چه آمده به سرش

بس که زخم زبان زدند او را

زهر ناخورده بود خون جگرش

آن ستم گر که مادرش را زد

باز دشنام داد بر پدرش

سال ها از جفای دشمن و دوست

خون روان بود از دو چشم ترش

از شب دفن مادرش زهرا

همه دیدند ریخت بال و پرش

قاتل آن ولی سبحانی

قنفذ است و مغیره و ثانی

کوه اندوه بود بار دلش

صبر گردید بی قرار دلش

بس خزان ها که متحد گشتند

حمله کردند بر بهار دلش

از جوانی نه بلکه از طفلی

سوختن بود و بود کار دلش

کوزه آتش گرفت از آهش

زهر میسوخت از شرار دلش

اشک ها میگریستند به چشم

داغ هم بود داغدار دلش

آنچه آورد خصم بر سر او

شد تلافی به دفن پیکر او

آنکه خلق از دمش بهاران شد

تنش از تیر لاله باران شد

تن و تابوتش از چهار طرف

تیر باران به دوش یاران شد

سر فرو برد چون به داغ دلش

تیر هم جزو داغداران شد

نتوان گفت با امام حسن

چه ستم ها ز نابکاران شد