پس از كشته شدن «محمد بن ابى بكر» در مصر در سال 38 هجرى «امام علی(ع)» اين سخنرانى را در كوفه ايراد كرد كه «سيد رضى» قسمت‏هايى از آن را آورده: «پس از وفات پيامبر (ص) و بى وفايى ياران، به اطراف خود نگاه كرده ياورى جز اهل بيت خود نديدم، [كه اگر مرا يارى كنند، كشته خواهند شد] پس به مرگ آنان رضايت ندادم. چشم پر از خار و خاشاك را ناچار فرو به ستم، و با گلويى كه استخوان شكسته در آن گير كرده بود جام تلخ حوادث را نوشيدم و خشم خويش فرو خوردم و بر نوشيدن جام تلخ‏تر از گياه حنظل، شكيبايى نمودم»؛ گوینده: «یاسر دعاگو»؛ (برگرفته از سایت رسمی موسسه شراب بهشتی)(1:38)