(در غم سید الشهدا و همچنین خطاب به گروههای سلفی و تکفیری در سوریه)

طَغی الحزنُ سَیلاً بِقلبی/ کأنّی بِوادِ البلاءِ

اندوه و غم در قلب من همچون سیلی طغیان کرد، چونان که گویی در وادی بلا هستم

بِجَنبِ الفراتِ فأبکِی/ عَلیکَ لِحدِّ العَماءِ

پس برتو در کنار فرات تا سرحدّ کوریو نابینایی می‌گریم

هو الدّینُ دینُ الرّسولِ / وَ أحیَیتَه بالدِّماءِ

این همان دین پیامبر (ص) است و توهستی که آن را با خون دوباره زنده نموده ای

هو الماءُ مَهرُ البتول/ و أنتَ قتیلُ الظِّماء

این آب است که مهریه زهرای بتول (س) است، حال اینکه تو شهید تشنه لب هستی

فأنتَ الحُسین/ و سبط الرّسول

تو حسین هستی، تو نواده پیامبر خدایی

أبوکَ علیٌّ و إبنُ البتُولِ

پدرت علی است و فرزند زهرای بتولی

(یاحسین یابن الزهراء)

حَثَثتُ الیکَ خُطائی/ علی سِکّةِ النائباتِ

گامهای خود را بر روی جاده مصیبتها با شتاب به سوی تو حرکت دادم

تَحدَّیتُ کلَّ البلایا/ علی حبِّکَ یا نَجَاتی

در مقابل تمامی بلاها و آزمایشهای الهی مبارزه طلبی کردم، به پشتوانه دوستی و محبت تو که مایه نجات من هستی ای حسین جان

علی رَغمِ أنفِ الطُّغاةِ/ أنا لا أهابُ المَماتِ

بر خلاف خواست مستبدان و مستکبران، من از مردن هراسی ندارم

و حُبّی الیکَ مَسارٌ/به قد تَسیرُ حیاتی

محبت من نسبت به تو همان راهی است که به واسطه زندگی ام در جریان است

لجأتُ الیکَ /بِکَربِ البَلاء

به سوی تو پناه آوردم، به کربلا، سرزمین بلا

رَمیتُ وُجودی/ بتُربِ الولاءِ

تمام کیان و هستی ام را در خاک و سرزمین ولایت و دوستی اهل بیت پرتاب نمودم

(یاحسین یابن الزهراء)

علی بابِ أُختِ الحُسین / أری کَفَّ عبّاسِ حامی

دستان حمایتگر عباس(ع) را بر در حرم خواهر حسین (ع) یعنی (زینب کبری)  می‌بینم

فمازالَ آلُ یزیدٍ / یَهابُونَ تلکَ الخِیامِ

هنوز هم خاندان یزید از آن خیمه‌ها هراس دارند

و هذا خِطابِی إلیکُم/ ببُرکانِ عَزمٍ تَفَجَّر

این پیام من به شما تکفیری هاست؛ با آتشفشانی در حال انفجار از عزم و اراده

جمیعاً غَدَونا جُنُوداً/ ضحایا لأولادِ حَیدر

همه ما سرباز گشته ایم، ما فداییان فرزندان حیدر (ع) هستیم

فنحنُ المُوالیِن/ لخیرِ الوصییّن

ما دوستداران برترین اوصیاء یعنی (امام علی (ع) ) هستیم

مِن الشامِ نأتی/ و مِن قَلبِ بَحرین

از سرزمین شام می‌آییم/ و از قلب بحرین

(یاحسین یابن الزهراء)

.................